[สุธรรม]

ถาม : บางทีหนูรู้สึก โกรธ หรือเบื่อความวุ่นวายในสถานที่อยู่ ความรู้สึกหนูจะเห็นตัวเองนั่งสมาธิอยู่ในน้ำทะเลลึก มืดและสงบ ตอนแรกหนูไม่รู้ว่าที่ไหน เมื่อทำหลายครั้งหนูเหมือนค่อย ๆ ขึ้นมาอยู่ใกล้ผิวน้ำ เป็นความรู้สึกว่าคือ จุดที่ลอยอังคาร ที่ฐานทัพเรือสัตหีบค่ะ ความรู้สึกข้างล่างหนูก็มีภาพผ้าขาวที่ห่อกระดูกเต็มไปหมด บางครั้งหนูก็จะไปอยู่ตรงสามแยกน้ำวน วัดพนัญเชิงวรวิหาร หนูรู้สึกเหมือนตัวหนูไปอยู่ตรงนั้นจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่ร่างกายอยู่ตรงนี้ค่ะ หนูไม่ทราบว่าเกิดจากอะไร แต่คิดว่าถ้าร่างกายไปไหนไม่ได้ จิตก็ไปหาที่ไม่ต้องยุ่งกับใคร
๑. หนูอยากทราบว่า ถ้าหนูปล่อยให้จิตไปจับภาพหนูนั่งสมาธิตามสถานที่นั้น ๆ ถ้าหนูเกิดตายตอนนั้น หรือจิตสุดท้ายหนูนึกถึงสถานที่นั้น หนูจะต้องไปเกิดเป็นตัวอะไรในน้ำตรงนั้นไหมคะ ? หนูจะได้เลิกทำค่ะ
๒. หนูรู้สึกว่าจับภาพตัวเองนั่งสมาธิ สงบกว่าใช้ร่างกายนั่งสมาธิค่ะ คนรอบตัวก็ไม่รู้เลยว่าหนูทำสมาธิอยู่ ร่างกายหนูก็ทำอย่างอื่นไปด้วย บางทีกินข้าว บางทีก็ทำงานบ้าน หนูอยากทราบว่าเป็นการปรามาสไหมคะ ที่ถูกต้องควรหาสถานที่สงบแล้วนั่งสมาธิจริง ๆ ไหมคะ ?
๓. ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเหมือนใช้ความรู้สึกแบบตอนฝีกมโนมยิทธิครึ่งกำลังค่ะ แบบนี้หนูถูกหลอกให้หลงผิดไหมคะ ?
ตอบ : ก็คือการยกจิตไปที่นั้น ๆ ด้วยอำนาจของมโนมยิทธิ ถ้าวางกำลังใจผิด ก็คือไปรักชอบสถานที่นั้น แล้วตายตอนนั้นพอดีก็จะไปอยู่ในที่นั่นเลย จึงควรยกจิตไปกราบพระบนพระนิพพานดีกว่า

การที่ยังต้องหาที่สงบสำหรับฝึกสมาธิ เป็นการฝึกในขั้นต้นเท่านั้น ท้ายสุดก็ต้องมาทดสอบกับ "ของจริง" ในเมื่ออยู่กับ "ของจริง" แล้วทำได้ ก็เป็นการดีกว่า แต่ต้องซักซ้อมให้คล่องตัว ไม่เช่นนั้นคนอื่นรู้เข้า อาจจะโดน "บูลลี่" ไปสารพัด..!