[เถรี]

ในการรบครั้งนี้ ทหารไทยของเราประกาศไว้ชัดเจนแล้วว่า "จะทำลายเขมรให้สิ้นสภาพ ไม่สามารถที่จะก่อกวนบ้านเราอีก" จึงใช้วิธีรุกคืบหน้าแบบช้า ๆ ค่อย ๆ เก็บรายละเอียดไปทีละเล็กทีละน้อย กลยุทธ์นี้เป็นยุทธวิธีในการรบแบบที่เรียกว่า "ม้ากินสวน" ก็คือค่อย ๆ เล็มไป ไม่ใช่ว่าเสียเวลาทำให้ทหารของเราบาดเจ็บล้มตาย ท่านทั้งหลายต้องเข้าใจว่าอีกฝ่ายหนึ่งไม่ได้มือเปล่า หรือว่าถือก้อนหินมาขว้างใส่เรา แม้ว่าอาวุธของเขาจะเก่าหรือว่าด้อยประสิทธิภาพกว่าเราเล็กน้อย แต่ถ้าโดนเข้า คนของเราก็มีเจ็บมีตายได้เช่นกัน..!

โดยเฉพาะการที่เขาให้ชาวต่างชาติบังคับโดรนพลีชีพ หรือว่าสอนการโจมตีเป้าหมายต่าง ๆ ในประเทศไทย เราก็จะเห็นแล้วว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ได้สนใจเลยว่าจะใช้ใคร หากแต่ต้องการความสะใจ ในการที่เขาทั้งหลายเหล่านั้นจะทำให้ประเทศของเราบ้าคลั่งขึ้นมา แล้วบุกเข้าไปตกหลุมพรางที่เขากางรออยู่ จึงต้องค่อยเป็นค่อยไป เก็บรายละเอียดไปทีละเล็ก ทีละน้อย จุดไหนที่สำคัญก็ถล่มให้ราบ กองกำลังไหนที่ยังต่อต้านได้ก็จัดการทำลายสมรรถภาพเสีย ค่อย ๆ รุกคืบหน้าในลักษณะนี้ ประมาณว่าหลังสงครามแล้ว จะให้อีกฝ่ายไม่สามารถ "กวนตีน" บ้านเราได้อีกหลายปีทีเดียว ก็คือสั่งสอนให้เข็ดหลาบ ไม่คิดที่จะทำสงครามกับเราอีกเลย

โดยเฉพาะเครื่องบินรบที่มีค่าของเรา ใครจะบอกว่าเก่า ใครจะบอกว่าตกรุ่น กระผม/อาตมภาพยืนยันว่าช่างไทยเราเป็นสุดยอดฝีมือ สามารถที่จะ "โมดิฟาย" ได้ทุกรุ่น ในเมื่อเป็นเช่นนั้น สิ่งที่คนอื่นเห็นว่าเก่า เห็นว่าตกรุ่น แต่มีราคาแพงในบ้านเรา จึงไม่ใช่สิ่งที่จะเอาไปให้คนอื่นเขาทำลายได้ง่าย ๆ เราจำเป็นที่จะต้องหวงแหน และต้องมั่นใจในปฏิบัติการก่อน ถึงได้ลงมือ

ส่วนบรรดากองเชียร์ทั้งหลายที่ลงภาพการยิงทำลายกระเช้าขึ้นปราสาทตาควายก็ดี การยิงทำลายสะพานเชื่อมระหว่างเกาะกงก็ตาม ตรงจุดนั้นกระผม/อาตมภาพในฐานะที่เคยอยู่ในสนามรบมาก่อน ไม่เคยสงสัยในสมรรถภาพของทหารไทยเลย เนื่องเพราะว่าถ้าเราแจ้งพิกัดได้ถูกต้อง ทหารฝ่ายเราสามารถที่จะหย่อน "รางวัล" ลงไปแจกบรรดาชาวเขมรได้ทุกที่ เพียงแต่ว่าถึงจะได้พิกัดที่ถูกต้องแล้ว ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ เราก็ยังมีการประกาศให้ประชาชนผู้ไม่เกี่ยวข้อง อพยพออกไปให้พ้นพื้นที่ก่อน ไม่ได้ยิงเปะปะแบบเขาทำกับเรา