[เถรี]

คราวนี้พอไปเรียนวิชาทหารก็เหมือนกัน ตีห้าเขาเป่านกหวีดปลุก ต้องเก็บที่นอน แต่งเนื้อแต่งตัว ล้างหน้าแปรงฟัน เข้าห้องน้ำห้องส้วม แล้วไปเข้าแถวภายในสามนาที หลังจากนั้นก็วิ่งไปเถอะ บวกกายบริหารด้วย กว่าจะเสร็จสรรพเรียบร้อยก็ประมาณเจ็ดโมงเช้า คือออกกำลังกายไปสองชั่วโมง

มีเวลากินไม่เคยถึงสามนาที เพราะฉะนั้น..พระเณรวัดท่าขนุน อาตมาให้สิบห้านาทีนี่เยอะโคตรเลยนะ..! ถึงครูฝึกจะบอกว่าให้เวลาสามนาทีสำหรับกิน แต่ไม่เคยถึงหรอก บางทีเขาบอก "ถ้ากูนับหนึ่งถึงหนึ่งต้องอิ่มนะ..!" นับอย่างไรวะ ? นับหนึ่งถึงหนึ่ง..! แล้วเขาทำอย่างนั้นจริง ๆ เป่านกหวีดครั้งแรกตักข้าวได้ เป่านกหวีดครั้งที่สองอิ่ม อิ่มไม่อิ่มก็ต้องอิ่ม แล้วบางทีเขาเป่าติดกันเลย แปลว่ามื้อนั้นอดกิน..!

แล้วทำไมเขาถึงต้องโหดร้ายกับเราขนาดนั้น ? เพราะว่าถ้าอยู่ในสถานการณ์รบจริง ไม่ได้แปลว่าเราจะได้กินอย่างใจ ไม่ได้แปลว่าเราจะได้นอนอย่างใจ เขาฝึกเอาไว้เพื่อไม่ให้เราไปเป็นปุ๋ยที่ชายแดน..!

แปดโมงตรงเป๊ะเคารพธงชาติเสร็จ โน่น..ไปฝึกภาคสนาม ตากแดดหัวแทบละลาย เที่ยงตรงเดินสวนสนามไปเพื่อที่จะกินข้าว บ่ายโมงจะได้มาฝึกต่อ บางทีเขาให้เราสวนสนามจนกระทั่ง ๑๒.๕๕ น. แล้วค่อยปล่อยเข้าไปกิน โดยเฉพาะถ้าเป็นวันพุธ เนื่องเพราะวันพุธเป็นวันเดียวที่มีขนมให้ เจ็ดวันมีขนมให้วันเดียวและมื้อเดียว เจ้าประคุณเอ๊ย..อยากกินของหวานจนมือตีนสั่น..! เป่านกหวีดปรี๊ด เพื่อนบางคนนี่จ้วงขนมเข้าปากก่อนเลย ข้าวปลากูไม่สนแล้ว ปรี๊ดที่สองต้องอิ่ม ไม่อิ่มก็ไม่ได้เพราะว่าบ่ายโมงต้องฝึกต่อ เราอยู่กันมาแบบนี้แหละ..!

อาตมภาพเจอเข้าไปใหม่ ๆ สองอาทิตย์ผ่านไป เพิ่งจะได้เข้าส้วม ที่กินเข้าไป ไปอยู่ไหนหมดก็ไม่รู้ ? ถ่ายออกมาเสียงดังก๊อง..! ก้อนเล็กกว่าหัวแม่มือ สองอาทิตย์เหลืออยู่แค่นั้นแหละ คือละลายหมด เนื่องเพราะว่าฝึกหนักมาก

จากบ่ายก็โน่น..ห้าโมงเย็น..วิ่งต่อ พร้อมกับกายบริหาร หกโมงปล่อยไปอาบน้ำอาบท่า สามนาทีเหมือนเดิม หกโมงครึ่งเป่านกหวีดเข้าห้องเรียน เรียนทฤษฎี ที่ฝึกมาทั้งวันก็คือที่เราเรียนกลางคืนนี่แหละ สามทุ่มเป่านกหวีดปรี๊ด..เลิกเรียน ให้เวลาสิบนาที ขัดเข็มขัด ขัดรองเท้าให้เงาวับชนิดส่องหน้าตัวเองได้ สามทุ่มสิบนาทีเป่านกหวีดปรี๊ด..นอนเดี๋ยวนั้นเลยนะ ถ้ามีเสียงขยับแกร๊กเดียว ถือว่าไม่อยากนอน ทั้งหมดต้องลงไปวิ่ง..!

เพื่อนขยับคนเดียว ทั้งกองร้อยต้องลงไปวิ่ง เขาถือว่ารับผิดชอบร่วมกัน ถ้าหากว่าวันนั้นแคล้วคลาด..หลับ สี่ทุ่มนกหวีดปลุก ไปฝึกยุทธวิธีรบเวลากลางคืน โห..กูเหนื่อยมาสิบสองชั่วโมงแล้ว ยังจะฝึกวิธีรบกลางคืนอีก..! โน่น..ตีหนึ่งตีสองเลิก..มานอน..ตีห้าปลุกใหม่..! วงจรชีวิตเป็นอย่างนี้