[เถรี]

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็เลยทำให้การสนับสนุนบางทีไม่คล่องตัวเท่าที่ควร แล้วบ้านเราส่วนใหญ่ก็กลัวประเทศชาติจะเจริญ กลัวทหารจะรบชนะ ใครที่สนับสนุน กูก็ต้องหาทางตำหนิด่าว่า จนกระทั่งเขาหมดกำลังใจ บุคคลประเภทนี้ถ้าหากว่าอยู่ในพื้นที่กฎอัยการศึก ต้องจับขังคุกขี้ไก่เสียให้เข็ด..! เนื่องเพราะว่าแม้ว่าจะเป็นคนไทยก็จริง แต่ไม่เคยคิดอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อชาติบ้านเมืองของเราเลย นอกจากทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์กับข้าศึกศัตรู..!

แต่เรื่องพวกนี้เราก็ได้แต่ทน เพราะว่าสมัยนั้นสิ่งหนึ่งที่ต้องตะโกนอยู่หน้าธงชาติทุกเช้าก็คือ "ทหารเป็นสุภาพบุรุษของชาติ ฉะนั้น..ต้อง ๑ - ๒ - ๓ - ๔" ว่าไป เหมือนอย่างกับบังคับตัวเองว่าจะต้องดี แต่ไปเจอผู้บังคับบัญชาเลี้ยวซ้ายบ้าง เลี้ยวขวาบ้าง ทหารก็ตามไม่ทัน..!

เรื่องพวกนี้บ้านเรามีมานานแล้ว แต่ว่าในช่วง "หน้าสิ่วหน้าขวาน" "หน้าศึกหน้าสงคราม" ควรที่จะรวมใจเป็นหนึ่งเดียวกัน เพื่อที่จะช่วยปกป้องประเทศชาติของเรา ไม่ใช่ "คนโน้นทำดีเดี๋ยวเกินหน้า กูต้องเบรกไว้ก่อน" "คนนี้ทำดีเดี๋ยวกูไม่ได้คะแนนเสียง ต้องเบรกเอาไว้ก่อน" บุคคลประเภทโง่แล้วขยันนี่ ถ้าหลักสูตรของทหาร เขาบอก "ต้องยิงทิ้งให้หมด..!"

ดังนั้น..พวกเราก็ได้แต่เอาใจช่วยทางด้านแนวหน้า ขออย่าได้ให้สูญเสียมากไปกว่านี้ เนื่องเพราะว่าฝ่ายเขมรนั้นไม่สนใจ ยิ่งประชาชนของเราตายมากเท่าไรยิ่งดี ส่วนของเราตอบโต้ไปตามหลักสากล ก็คือทำลายเฉพาะที่ตั้งทหาร กลายเป็นว่าเหมือนกับโดนมัดมือมัดเท้าเอาไว้ เพราะว่าอีกฝ่ายก็มักจะเอาอาวุธหนักไปซุกอยู่ท่ามกลางบ้านชาวบ้านเขา แต่ว่าถ้าปล่อยให้ทหารแนวหน้าเขาตัดสินใจตามสถานการณ์ ทุกอย่างจะดีขึ้นมาก

พวกเราทั้งหลายก็ได้แต่เอาใจช่วย สวดมนต์ภาวนา ขอบารมีพระหรือพรหมเทวดา ที่ปกปักรักษาประเทศไทย ช่วยกันคุ้มครองให้ทหารของเราปลอดภัยให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ ส่วนใครที่ทำไม่ดีต่อประเทศชาติของตนเอง จะเป็นไส้ศึกหรือว่าจะเป็นการรักษาผลประโยชน์ของตน โดยไม่เห็นแก่ผลประโยชน์ของประเทศชาติ คนเหล่านั้นก็รอเวลากรรมสนองไปก็แล้วกัน..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๙ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)