[เถรี]

ดังนั้น..เรื่องทั้งหลายที่ไม่ว่าจะเป็นหน่วยงานใด หรือวัดวาอารามใดก็ตาม ที่จำเป็นต้องกำหนดให้มีระเบียบวินัยต่าง ๆ ไม่ว่าการสวดมนต์ ทำวัตร บิณฑบาต กรรมฐาน ก็คือการที่กำหนดแนวทางปฏิบัติธรรมให้แก่พวกเรานั่นเอง เพราะว่าการปฏิบัติตามก็คือการปฏิบัติในศีล คือรักษาระเบียบ รักษาวินัย การระมัดระวัง รักษาระเบียบ รักษาวินัย สมาธิย่อมเกิดขึ้น ถึงเวลาเราจะภาวนา อารมณ์ใจก็ทรงตัวได้ง่าย

โดยเฉพาะการสวดมนต์ไหว้พระ ซึ่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ชัดเจนแล้วว่า

บุคคลจะบรรลุมรรคผลได้ก็เพราะ

๑) ฟังธรรม

๒) สวดสาธยายธรรม

๓) พิจารณาธรรม

คำว่าสวดสาธยายธรรม ก็คือสวดมนต์นั่นเอง เนื่องเพราะว่าถ้าเราทำเป็นในเบื้องต้น จะเกิดสมาธิขึ้นมาได้ ถ้าสมาธิไม่ทรงตัว เราจะสวดผิด

ประการที่สอง ถ้ามีความสามารถมากขึ้น ให้ใช้คำสวดมนต์แทนคำภาวนา เราจะสามารถทรงฌานได้ในขณะสวดมนต์ ใครที่บอกว่าทรงฌานแล้วนั่งเป็นตอไม้ ทำให้เกิดโกสัชชะ คือความขี้เกียจ นั่นช่างหัวมัน..! เพราะว่าเราสวดแล้วสามารถทรงสมาธิระดับสูงได้

ลำดับต่อไปก็คือถ้าหากว่าท่านทั้งหลายฝึกมาสายมโนมยิทธิ ให้ยกจิตขึ้นไปสวดมนต์ถวายพระพุทธเจ้าบนพระนิพพาน ใจของเราไปอยู่ตรงนั้นบ่อย ๆ สภาพจิตจะมีการกำหนดจดจำ ถ้าหากว่าหมดอายุขัยตายลงไปก็ดี หรือเกิดอุบัติเหตุอันตรายใด ๆ ก็ตาม เราจะไปอยู่ตรงนั้นเลย