[เถรี]

ถ้าท่านทั้งหลายมีโอกาสฟังในสิ่งที่บรรดาพระผู้ใหญ่ส่วนหนึ่งพูดคุยกัน ก็มีแต่ว่าปีนี้ใครจะได้รับพระราชทานตั้ง ปีนี้ใครจะได้รับพระราชทานเลื่อนสมณศักดิ์ กลายเป็นว่าแทนที่อยู่นานไป จะสามารถปฏิบัติจนกระทั่งละสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ได้ กลับกลายเป็นแข่งขันกันไขว่คว้าเข้ามาใส่ตัว หลายท่านที่แต่แรกไม่ได้คิดถึงเรื่องพวกนี้ ก็กลายเป็นสังคมโดนกดดัน จนต้องตะเกียกตะกายไปให้ทันเพื่อน ไม่อย่างนั้นก็รู้สึกน้อยหน้าคนอื่นเขา..!

ดังนั้น..กระผม/อาตมภาพจึงกลายเป็นตัวแปลกแยกอยู่ในสังคมเสมอ เพราะว่าไม่สนใจเรื่องทั้งหลายเหล่านี้เลย แต่กลายเป็นว่ายิ่งไม่สนใจ สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ก็ยิ่งมา อย่างที่ทุกท่านเห็นว่า แค่ตำแหน่งหลัก ๆ ก็ ๓๐ กว่าตำแหน่งเข้าไปแล้ว..! ประชุมแต่ละทีต้องปรับสมองกันแทบแย่ เพราะว่าต้องทำความเข้าใจว่าวันนี้ประชุมในฐานะอะไร ? แล้วเรามีอะไรที่จะเสนอให้กับที่ประชุมบ้าง ? เพียงแต่ดีอยู่อย่างหนึ่งว่า ถ้าเราสามารถลอยตัวเหนือเรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ก็ไม่ต้องไปเสียเวลาคิด ไม่ต้องไปเสียเวลาเครียด

วันนี้ช่วงสายกระผม/อาตมภาพไปงานครบรอบ ๖ ปีวันมรณภาพของหลวงปู่ชุ้น - พระเดชพระคุณพระธรรมเสนานี (ชุณห์ กิตฺติวณฺโณ) อดีตเจ้าอาวาสวัดวังตะกู อดีตเจ้าคณะจังหวัดนครปฐม ปรากฏว่านาน ๆ ไปที เพื่อนฝูงก็คือพระครูปฐมภาวนาภิรัต วิ. (พรหมลิขิต ยโสธโร) เจ้าอาวาสวัดวังตะกูรูปปัจจุบัน เจ้าคณะตำบลวังตะกู ท่านออกปากว่า "นาน ๆ เจอพี่เล็กที ขอถ่ายรูปด้วยหน่อย" แล้วก็ชวนเจ้าคณะอำเภอนครชัยศรี คือหลวงพ่อกำไร (พระครูโกวิทสุตการ) มาถ่ายรูปด้วยกัน

ทั้งสองรายอายุ ๖๓ ปี แต่กระผม/อาตมภาพย่าง ๖๗ มาครึ่งปีแล้ว ทั้งสองคนบ่นว่า "พวกผมอายุน้อยกว่า ผมขาวหมดแล้ว พี่เล็กยังไม่มีผมขาวเท่าไรเลย" ส่วนที่พูดตรงนี้แค่อยากจะบอกว่า ถ้าไม่ต้องเสียเวลาไปคิด ไปวางแผน เพื่อ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ก็ไม่เครียด ดังนั้น..ทุกท่านจะเห็นว่าบรรดาเจ้าคณะปกครอง พอรับตำแหน่งไม่นาน ก็พากันแก่ชราเกินอายุไปตาม ๆ กัน..!