[เถรี]

ตรงส่วนนี้เมืองไทยของเรามีอยู่ในลักษณะของการ "ขี้โกง" เพื่อศึกษาวิชาการเหมือนกัน ก็คือว่าบุคคลที่จะศึกษาวิชาการสร้างแมลงภู่คำนั้น เขากำหนดไว้ข้อหนึ่งตายตัวเลยว่า "จะต้องมีเชื้อเจ้า" ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เหลือเชื้อเจ้าแค่ไม่กี่คน วิชาการต้องสาบสูญไปอย่างแน่นอน ก็เลยมีการอาศัยเชื้อเจ้าจากเชื้อสายศากยบุตรพุทธชิโนรสนี่แหละ บวชมาแล้วก็อ้างสิทธิ์ตรงนี้ในการศึกษาวิชาการสร้างแมลงภู่คำ

ดังนั้น..การสร้างแมลงภู่คำในปัจจุบันนี้ จะหาสล่า ก็คือช่างที่เป็นเชื้อเจ้าจริง ๆ ก็หาไม่ได้เสียแล้ว ส่วนใหญ่ก็เหลือแค่บรรดาพระภิกษุที่ศึกษาวิชาการสืบต่อกันมาเท่านั้น กระผม/อาตมภาพได้ยินทีไรก็รู้สึกว่า "แบบนี้ก็ได้ด้วยหรือ ?" แต่ก็ต้องยอม เพราะว่าเป็นการพลิกแพลง เพื่อรักษาวิชาการเหล่านั้นเอาไว้

เมื่อให้โอวาทและยกตัวอย่างประกอบเสร็จสรรพเรียบร้อยแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ขอตัวเพื่อที่จะเดินทางเข้าสู่ที่พัก พระครูเทพก็ให้ญาติโยม ตลอดจนกระทั่งน้องจอยมาถวายไทยธรรม รับแล้วก็ขอตัวเดินทาง ความจริงต้องไปร่วมเปิดโรงทาน เพื่อที่ให้บุคคลต่าง ๆ ซึ่งมาถวายสักการะพระบรมศพของสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ได้มีอาหารและน้ำดื่มรับประทานกัน

การเปิดโรงทานนี้นำโดยพระมหาสมคิด อตฺถสิทฺโธ ป.ธ. ๗ เจ้าอาวาสวัดหนองโพ รองเจ้าคณะอำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี และหลวงพ่อเจ้าคุณพระวชิรปัญญากร (เชาวลิตร ชิตงฺกุโร) เจ้าคณะอำเภอเมืองระยอง เจ้าอาวาสวัดป่าประดู่ (พระอารามหลวง) ซึ่งเป็นเพื่อนพระอุปัชฌาย์ร่วมรุ่นชักชวนเอาไว้ แต่ว่าโรงทานท่านจะเปิดตอน ๑๐ โมงครึ่ง กระผม/อาตมภาพบรรยายเสร็จก็เลยเวลาไปแล้ว จึงตรงเข้าที่พักเลย

หลังจากฉันเพลแล้วพักผ่อนไปครู่หนึ่ง ลูกกิฟท์ (นางสาวอันตรา ลักษณะ) ก็แวะมา นำเอาส้มสายน้ำผึ้งลังมหึมามาถวาย กระผม/อาตมภาพถึงจะชอบฉันผลไม้มากเท่าไรก็ตาม แต่ว่าถ้าจะฉันส้มนั้น ชอบแบบติดรสเปรี้ยวมากกว่า ส้มสายน้ำผึ้งออกหวานเกินไป อายุขนาดนี้ขืนฉันมาก ๆ ดีไม่ดีเบาหวานอาจจะถามหา..! จึงหยิบมาแค่ไม่กี่ผล

แล้วขณะเดียวกัน ก็ปรึกษาหารือกันเรื่องการเดินทางไปยังสิบสองปันนา ซึ่งมณฑลยูนนานของทางด้านประเทศจีนนั้นประกอบไปด้วยชาติพันธุ์ต่าง ๆ จำนวนมากมาย แต่ว่าส่วนใหญ่นั้นเป็นเผ่าไต ซึ่งสามารถใช้ภาษาไทยที่เราฟังแล้วเข้าใจถึง ๕๐ - ๖๐ เปอร์เซ็นต์ทีเดียว อย่างเช่นว่าวัดหลวงไตลื้อที่เราจะไปกัน เหล่านี้เป็นต้น