[เถรี]

ในแต่ละวันหน้าที่ของเราก็ต้องทำ ศีลก็ต้องรักษา สมาธิก็ต้องปฏิบัติ กิเลสต่าง ๆ ก็มักจะชวนให้เราแหกคอกออกไปเสมอ จึงเป็นเรื่องที่ต้องอาศัยความอดกลั้นอดทนเป็นอย่างยิ่ง

โดยเฉพาะเราบวชเพื่อถวายเป็นพระราชกุศลแด่ สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง การที่เราจะถวายสิ่งของต่อผู้ที่เป็นที่รักของคนทั้งประเทศ เป็นผู้ซึ่งถือว่าอยู่ในสถาบันสูงสุด เราก็ต้องหาของที่ดีที่สุดไปถวาย ซึ่งก็คือท่านต้องตั้งใจปฏิบัติให้ดีที่สุดนั่นเอง ก็แปลว่าในระยะเวลาตั้งแต่วันพ่อไปจนถึงวันครบรอบ ๕๐ วันของพระองค์ท่าน เราก็ต้องกัดฟันสู้ไป ทำให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ วางกำลังใจในประมาณว่า "ถ้าทำไม่ได้ก็ให้ตายไปเลย..!" ถ้าท่านตั้งใจได้ขนาดนี้ โอกาสที่จะปฏิบัติดีปฏิบัติชอบได้ก็จะมีสูงยิ่ง

แล้วสิ่งทั้งหลายเหล่านี้ก็จะเป็นคุณแก่ตัวท่านก่อน เนื่องเพราะว่าก่อนที่เราจะให้อะไรใคร เราก็ต้องมีสิ่งของนั้นก่อน บุญกุศลส่วนนี้จึงเกิดกับเราก่อน โดยเฉพาะเกิดในขณะที่เราเป็นนักบวช กระผม/อาตมภาพเคยเปรียบเอาไว้ว่า ถ้าเป็นการลงทุน ฆราวาสมีศีล ๕ เป็นต้นทุน สมมติว่ามีเงินทุนอยู่ ๕ ล้านบาท แต่พระเรามีศีล ๒๒๗ เป็นต้นทุน ก็เหมือนกับมีเงิน ๒๒๗ ล้านบาท ถ้าลงทุนในเรื่องเดียวกันแล้วได้กำไร คนที่ลงทุน ๒๒๗ ล้านย่อมได้กำไรมากกว่าหลายเท่า อานิสงส์ส่วนนี้ ถ้าท่านทั้งหลายตัดสินใจอยู่ต่อ ก็จะสนับสนุนให้ท่านทั้งหลายเจริญรุ่งเรืองในพระพุทธศาสนา แต่ถ้าสึกหาลาเพศไป คนมีบุญก็เหมือนกับคนมีเงิน ทำอะไรก็จะสะดวกคล่องตัวกว่าคนอื่นเขา

โดยเฉพาะการสร้างบุญกุศล ไม่ว่าจะเป็นทาน เป็นศีล เป็นภาวนา ในขณะที่เรารักษาศีล ๒๒๗ ข้อ บุญกุศลนั้นย่อมมีอานิสงส์มากกว่าศีล ๕ หลายต่อหลายเท่า เราจึงควรฉวยโอกาสในขณะที่บวชอยู่ พยายามสร้างบุญกุศลให้แก่ตัวให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ นอกจากได้ถวายเป็นพระราชกุศลแล้ว ยังจะเป็นปัจจัยให้เราท่านทั้งหลายได้ดำเนินชีวิตที่ดีต่อไปข้างหน้า โดยเฉพาะบุคคลรอบข้างที่เรารัก ไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ก็ดี ญาติพี่น้องเพื่อนฝูงก็ตาม เขาทั้งหลายเหล่านั้น ถ้าอนุโมทนา ก็จะพลอยได้ผลบุญไปอย่างเต็มเปี่ยมด้วย

ส่วนท่านทั้งหลายเองก็จะได้อาศัยผลบุญนี้เป็นเรือเป็นแพ ข้ามห้วงน้ำคือวัฏสงสารนี้ ไปโดยไม่ยากลำบากเหมือนกับคนอื่น เนื่องเพราะว่าถ้าเขาไม่ได้สร้างบุญกุศลไว้ตรงนี้ ก็ย่อมขาดเรือแพที่จะอาศัย อาจจะต้องลอยคอ ตะเกียกตะกาย แล้วท้ายสุดก็จมน้ำตายลงไปเอง..!