[เถรี]

ในเรื่องของหลวงพ่อธงชัย หรือท่านพระครูกาญจนธรรมธัชนี่ก็เช่นกัน อยากจะเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเราว่า ถ้าท่านเป็นเจ้าอาวาส ผู้บังคับบัญชาที่จะเกี่ยวข้องใกล้ชิดที่สุดก็คือเจ้าคณะตำบล มีงานมีการอะไรที่วัด เราต้องนิมนต์เจ้าคณะตำบลเสมอ ขยับขึ้นไปอีกนิดหนึ่งก็คือเจ้าคณะอำเภอ นิมนต์มาสักปีละครั้งหรือสองครั้งก็ได้ แล้วถ้าหากว่าเป็นงานใหญ่ ประเภทงานประจำปี หรืองานเทศกาลสำคัญของวัด ถ้าหากว่าไหวก็นิมนต์ไปถึงเจ้าคณะจังหวัด คำว่า "ไหว" ในที่นี้ก็คือ "จ่ายไหว"..!

นอกเหนือจากนั้นแล้วไม่จำเป็นจะต้องไปยุ่ง เนื่องเพราะว่าเราตัวเล็กเกินไปที่ผู้ใหญ่ท่านจะจดจำ ถ้านิมนต์ไปถึงเจ้าคณะภาค ไปถึงสมเด็จพระราชาคณะ ถ้าแบบนั้นกระผม/อาตมภาพถือว่าสิ้นเปลืองมาก เนื่องเพราะว่าเราตัวเล็กจนท่านจำไม่ได้ ถ้าอยากให้ท่านจำได้ก็ต้องนิมนต์บ่อย แล้วสตางค์จะไม่เหลือเอาไว้ทำอย่างอื่นเลย..! เนื่องเพราะว่าโดยธรรมเนียมแล้ว การนิมนต์ก็ต้องถวายปัจจัยไทยธรรมให้กับท่าน แล้วพระผู้ใหญ่บางรูปไม่ได้มารูปเดียว ท่านมาแล้วมีคณะติดตามมาด้วย โดยมารยาทเราก็ต้องถวายพระติดตามของท่านด้วย..!

สมัยที่กระผม/อาตมภาพทำหน้าที่เลขานุการเจ้าคณะจังหวัด คือพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระเทพเมธากร (ณรงค์ ปริสุทฺโธ ป.ธ.๔) นิมนต์หลวงพ่อสมเด็จพระมหารัชมังคลาจารย์ (ช่วง วรปุญฺโญ ป.ธ. ๙) ซึ่งตอนนั้นก็คือคณะผู้ปฏิบัติหน้าที่สมเด็จพระสังฆราช มาเป็นประธานในงาน เพราะว่าหลวงพ่อพระเทพเมธากรท่านเป็นศิษย์เก่าวัดปากน้ำภาษีเจริญ เคยเรียนบาลีที่นั่นจนได้ประโยค ๔

คราวนี้พระเดชพระคุณหลวงพ่อสมเด็จ ฯ วัดปากน้ำ ท่านไปไหนจะมีแพทย์พยาบาลไปด้วย พูดง่าย ๆ ก็คือพร้อมฉุกเฉินกับอาการป่วยทั่วไป กระผม/อาตมภาพก็แอบยัดซองให้กระทั่งหมอ กระทั่งพยาบาล ก็ไม่ใช่เงินเราจะไปหวงทำไม ? แต่ถ้าหากว่าเป็นตนเองนี่ ท่านทั้งหลายจะเห็นว่า กระผม/อาตมภาพไม่นิมนต์พระระดับนั้นเลย ทั้ง ๆ ที่หลายต่อหลายรูปก็รออยู่ แถมยังออกปากด้วยว่า "เมื่อไรจะนิมนต์..!"

เราท่านทั้งหลายต้องดูตำแหน่งดูหน้าที่ของตนเองให้ดี ถ้าสูงขึ้นไปคือท่านได้เป็นเจ้าคณะตำบล งานในอำเภอทั้งหมด ท่านควรที่จะไปร่วมด้วย เพราะถือว่าเป็นหน้าที่ เนื่องจากว่าพื้นที่ของตนเอง ๑ ตำบล ส่วนเขตพื้นที่ของเพื่อนฝูงระดับตำบลด้วยกัน ก็คือในอำเภอของเราเอง