ปัจจุบันนี้ก็มีลูกศิษย์อยู่ท่านหนึ่ง ต้องบอกว่าดื้อจนถึงที่สุด บอกล่วงหน้าไปเป็นปีแล้วว่า ให้หลีกเคราะห์กรรมของตนเองด้วยการไปบวชอย่างน้อยสักพรรษาหนึ่ง แต่ไม่ยอมบวช อ้างว่ายังไม่พร้อม วันก่อนส่งข้อความส่วนตัวผ่านเว็บไซต์วัดท่าขนุนมา บอกว่า "ตอนนี้จากเงินหลายหมื่น เหลือติดบัญชีอยู่แค่ ๔๐ บาท รบกวนหลวงพ่อเมตตาพิจารณาหาทางออกให้ด้วย" ก็เลยตอบไปว่า "กูพิจารณาเห็นชัดแล้ว"
เขาถามว่า "เห็นชัดอย่างไรครับ ?" "เห็นชัดว่าถ้ามึงต้องรับกรรม กูบอกอย่างไรมึงก็ไม่ฟัง..!" ยังอุตส่าห์ถามซ้ำอีกว่า "แล้วผมจะแก้ไขอย่างไรครับ ?" ตอบไปว่า "กูบอกไปนานแล้ว" ก็ยังโง่พออีกถามว่า "คือภาวนาคาถาเงินล้านวันละ ๑๐๘ จบใช่ไหมครับ ?" ถ้าอยู่ใกล้ ๆ มึงโดนแน่นอนเลย..! แต่ต้องตอบไปว่า "บวช"
หลายคนมักจะไม่เชื่อเรื่องเหล่านี้ แม้กระทั่งสิ่งที่กระผม/อาตมภาพบอกบรรดาพรรคพวกเพื่อนฝูงว่า "ในระหว่าง ๕ ปีนี้อย่าเพิ่งทำอะไรที่ต้องใช้เงินมาก" แล้วมีใครฟังที่ไหน..! แม้กระทั่งเรื่องหอพักนักเรียนหญิงบ้านไกล โรงเรียนทองผาภูมิวิทยา ท้ายสุดก็กลายเป็นภาระที่กระผม/อาตมภาพต้องเข้าไปแบกจนได้..!
ตรงส่วนนี้ถือว่าอยากจะดื้อ แต่ก็เป็นเรื่องจำเป็น เนื่องเพราะว่าเด็กจำเป็นต้องมีหอพักจริง ๆ เพียงแต่มาคิดสร้างในจังหวะที่ไม่ดีเอาเลย ยังดีที่ว่าญาติโยมทั้งหลายช่วยกันบริจาค ช่วยกันบูชาวัตถุมงคลมา งานนี้ก็ถือว่า "รอดตัวไปในช่วงแรก" คำว่ารอดตัวไปในช่วงแรกก็คือ มีเงินตามที่ตนเองต้องการ แต่ช่วงที่สองก็คือการเปิดประมูลทางอิเล็กทรอนิกส์ กระผม/อาตมภาพมั่นใจว่าหาคนประมูลไม่ได้..! เดี๋ยวก็จะมีคำถามอีกว่า "เป็นไปเพราะหลวงพ่อพูดใช่ไหม ?" ขอให้มาถามใกล้ ๆ หน่อยเถอะ..!
ถึงได้ว่าในเรื่องกฎของกรรมนั้นเป็นเรื่องที่เที่ยงแท้ที่สุด ใครทำก็ต้องรับไป บรรดาพี่น้องชาวใต้ก็ถือว่ารับกรรมที่ตนเองเคยทำไว้ในอดีต มองไม่เห็น มองไม่ถึงก็ไม่เป็นไร ตั้งแต่ในสมัยที่ไปเปิดน้ำท่วมเมืองข้าศึก จำไม่ได้ก็ไม่ว่ากัน แต่ขอให้รู้ว่าเราได้สร้างกรรมใหญ่ร่วมกันเอาไว้ ถึงเวลาก็ต้องรับกรรมนั้นพร้อม ๆ กัน ใครที่สร้างบุญเอาไว้น้อยก็เสียหายมาก และอาจจะเสียชีวิต แต่ถ้าหากว่ารู้จักสร้างบุญเอาไว้มาก ก็คงจะเสียหายเฉพาะทรัพย์สินเท่านั้น ส่วนที่เหลือก็แก้ไขกันไปตามเพลง..!
สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้
พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๒๗ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : วันนี้ เมื่อ 02:36
|