[เถรี]

ประการที่ ๒ ท่านทั้งหลายต้องสำนึกถึง สมณธรรม คือ หลักการปฏิบัติของพระภิกษุสงฆ์ ไม่ว่าจะเป็นศีล เป็นสมาธิ เป็นปัญญา สิ่งทั้งหลายเหล่านี้ท่านจะประมาทไม่ได้ ต้องพยายามศึกษาและปฏิบัติให้ครบถ้วน โดยเฉพาะปฏิบัติให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายสามารถทำได้มากเท่าไร บุคคลที่พบเห็นหรือรับฟังคำสั่งสอน ก็จะเกิดความเลื่อมใสได้ง่ายเท่านั้น เนื่องเพราะว่าเราพูดในสิ่งที่เราทำได้ จึงเป็นเรื่องที่ท่านทั้งหลายต้องถือเป็นภาระหน้าที่ ซึ่งจะลืมเสียไม่ได้..!

ทุกวันลืมตาตื่นขึ้นมา ก็ต้องระลึกว่า ศีลทุกข้อของเราบริสุทธิ์บริบูรณ์หรือไม่ ? ถ้าหากว่าเมื่อวานนี้มีการบกพร่อง วันนี้เราจะต้องไม่บกพร่อง ถ้าเมื่อวานไม่บกพร่อง วันนี้เราต้องทำให้บริสุทธิ์บริบูรณ์มากกว่านี้

สมาธิของเราทำได้ดีเท่าเมื่อวานหรือไม่ ? ถ้าทำได้ไม่ดีเท่าเมื่อวาน เราต้องพยายามทำให้ดีเท่าเมื่อวานให้ได้ ถ้าหากว่าทำได้ดีเท่าเมื่อวาน วันนี้เราต้องทำให้ดีกว่าเมื่อวานให้ได้

ส่วนในเรื่องของปัญญานั้น ต้องมองให้เห็นทุกข์เห็นโทษว่า แม้แต่นักบวชซึ่งมีความต้องการน้อยอย่างพวกเราทั้งหลาย ก็ยังโดน รัก โลภ โกรธ หลง โจมตีอยู่ตลอดเวลา ต้องทุกข์ยาก ต้องเร่าร้อน สิ่งที่ทำให้เราต้องทุกข์ยาก ทำให้เราเร่าร้อนเช่นนี้ เรายังพึงปรารถนาอยู่อีกหรือ ? ถ้าเป็นไปได้ก็ควรที่จะพยายามหลีกหนีไปให้ไกลที่สุด ด้วยการปฏิบัติใน ศีล สมาธิ และปัญญา นั่นเอง

ประการที่ ๓ ก็คือ สมณสารูป ท่านทั้งหลายต้องปฏิบัติอยู่ในเสขิยวัตรทั้ง ๗๕ ข้อ ให้สมบูรณ์บริบูรณ์ ไม่ว่าจะเป็นส่วนของอาทิพรหมจาริยสิกขา หรือว่าศีลที่มาในพระปาฏิโมกข์ก็ดี อภิสมาจาริยสิกขา หรือว่าศีลที่มานอกพระปาฏิโมกข์ก็ตาม

ต่อให้เราท่านทั้งหลายไม่ใช่อริยบุคคล แต่ถ้าหากว่าท่านเป็นผู้สมบูรณ์บริบูรณ์ด้วยศีล ศึกษาเล่าเรียนมาดีแล้ว พร้อมที่จะถ่ายทอดหลักธรรมต่อ ท่านก็ถือว่าเป็นผู้ที่สมบูรณ์ด้วยศีลสุตาธิคุณ ควรคู่แก่การเลื่อมใส ถ้าท่านทั้งหลายทำศีลให้บริสุทธิ์บริบูรณ์ได้มากเท่าไร ก็จะส่งเสริมให้ท่านเป็นผู้ที่น่าเชื่อถือ จะพูดสิ่งใดก็ขลัง จะพูดสิ่งใดคนก็เชื่อฟังและปฏิบัติตาม