[เถรี]

ครั้นถึงเวลา ๐๙.๒๐ น. น้องปุยก็เรียกรถ Grab มารับ ระยะทางจากที่พักไปถึงสนามบินนานาชาติปีนัง ๑๗ กิโลเมตร แต่เนื่องจากว่าเป็นช่วงรถกำลังติด จึงใช้เวลาวิ่งไป ๓๐ นาที ครั้นเข้าไปถึงด้านใน พวกเราก็ต้องไปนั่งรอ นอนรอ เพื่อที่จะฉันเพลก่อนแล้วค่อยเช็คอิน ซึ่งแม้กระทั่งการเช็คอิน น้องปุยก็เช็คอินออนไลน์มาแล้วด้วย จึงยิ่งเหลือเวลามากเข้าไปใหญ่

ครั้นไปเดินดูบรรดาสินค้าต่าง ๆ ซึ่งคนขายตั้งใจจะขายมาก ดูชิ้นไหน เขาก็หยิบมาวางให้ดูอย่างใกล้ชิด เมื่อจะถ่ายรูป เขายังอุตส่าห์หาฉากมาให้อีก นี่ถ้าหากว่าเงินถุงเงินถัง ก็อาจจะหลงกลในการค้าของบรรดาคนขาย ซื้อหาไปทั้งหมดก็เป็นได้..!

แต่ด้วยความที่ว่าสินค้านั้นเป็นโลหะหล่อ เป็นรูปมังกรบ้าง รูปหงส์บ้าง รูปเสือบ้าง พูดง่าย ๆ ว่าเป็นบรรดาสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ของทางด้านจีนเขาทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็น มังกรเขียว เสือขาว หงส์แดง เต่าดำ มีทั้งหมด แต่ด้วยความที่ว่าตัวใหญ่และหล่อโลหะหนักมาก จึงบอกเขาว่า "So big" เขาบอกว่ามีกล่องแพ็คให้ กระผม/อาตมภาพยืนยันว่าอยากจะหิ้วขึ้นเครื่อง ถ้าหากว่าแพ็คไปแล้วอยู่ทางใต้ท้องเครื่อง ไม่แน่ใจว่าจะชำรุดเสียหายหรือไม่ ? ดังนั้น..จึงต้องขออภัยที่ได้แค่ชมโดยที่ไม่ได้ซื้อ..!

ครั้นเวลา ๑๑ โมงเกือบจะครึ่ง พวกเราก็ไปอาศัยโต๊ะของร้านกาแฟ นั่งกินอาหารกลางวันที่เป็นข้าวผัดกุ้ง ขนาดสั่งชุดเล็กมาแล้ว ถุงหนึ่งยังต้องแบ่งกันกินถึงสองคน ยกเว้นน้องปุยที่กินเจมาตั้งแต่อายุ ๙ ขวบ จนกระทั่งบัดนี้อายุ ๔๐ กว่าปีเข้าไปแล้ว ดังนั้น..ในส่วนนี้พวกกระผม/อาตมภาพสองคนจึงต้อง "ยัดทะนาน" กันเข้าไป โชคดีที่ไม่ได้สั่งชุดขนาดกลางหรือว่าขนาดใหญ่มา ไม่เช่นนั้นอาจจะต้องหอบกลับเมืองไทยมากินต่ออีกสองวันก็เป็นได้..!

ร้านกาแฟยี่ห้อดังร้านนี้ต้องบอกว่าเอื้อเฟื้อมาก ไม่ว่าลูกค้าจะเอาอะไรมานั่งกินก็ไม่ว่า เพราะว่าทำให้ร้านค้าดูแน่น แบบมีคนอยู่ตลอดเวลา คนที่ผ่านมาเห็นคนมากก็อยากจะที่เข้าร้าน ต้องบอกว่าเป็นการค้าแบบไม่ต้องลงทุนโฆษณา ก็คืออาศัยลูกค้าที่มานั่งกินอาหาร ช่วยเรียกแขกเข้าร้านนั่นเอง..!