[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๑๔ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๘ เมื่อคืนประมาณตี ๓ มีฝนตกค่อนข้างจะหนัก ต้องขอบคุณ "ท่านผู้ช่วยดูแล" ที่ย้ายฝนไปตกในยามค่ำคืน ทำให้เวลากลางวันงานไม่กร่อย จะทำอะไรก็สะดวก แต่ว่าวันนี้เป็น "วันพักผ่อน" เนื่องจากว่าต้องเดินทางกลับเมืองไทยแล้ว

หลังจากที่ตื่นขึ้นมากระผม/อาตมภาพก็ภาวนาจนครบทั้ง ๓ ชุดเช่นเดียวกับเมื่อวานนี้ โดยมีภาระก็คือต้องอธิษฐานจิตปลุกเสกวัตถุมงคลไปด้วย ครั้นเสร็จเรียบร้อย ก็ไปเคาะประตูส่งวัตถุมงคลให้กับพี่ศุ (นางศุภากาญจน์ หว่อง) ที่จะต้องออกเดินทางตอนตี ๔ เพื่อขึ้นเครื่องจากปีนังไปกัวลาลัมเปอร์ แล้วต่อเครื่องจากกัวลาลัมเปอร์ไป KK คำว่า KK ก็คือเมือง Kota Kinabalu นั่นเอง เพียงแต่ว่าชื่อยาวไปหน่อย เขาก็เลยย่อเหลือสั้นแค่นั้น

วันนี้พวกเรารอจนกระทั่ง ๖ โมงกว่าแล้วค่อยออกจากโรงแรม เนื่องเพราะว่าคาใจจากวันก่อนที่ไม่ได้เข้าภัตตาคารไต่ตง เดินไปแวะซื้อผลไม้แผงเดิมก่อน ที่วันนี้มีของเพิ่มขึ้นมาหลายอย่าง แล้วก็เพิ่งจะรู้ว่าทางรัฐปีนังนี้ เขาขายมะนาวเป็นผลไม้..! เพราะว่าจัดเรียงเอาไว้อย่างสวยงามเลยทีเดียว

เมื่อเข้าไปในภัตตาคารไต่ตง ก็มีบริกรนำอาหารมาเสนอตามแบบของเขา ก็คือจะมีอาหารชนิดต่าง ๆ ใส่รถเข็นมาให้เลือก แล้วก็มีบิล ๑ ใบวางอยู่ตรงโต๊ะของเรา เลือกอะไรไป เขาก็ลงรายการตามบิลนั้น เมื่อได้มาและจัดการฉันไปแล้ว รู้สึกว่าไม่ประทับใจเท่ากับร้านที่มิชลินแนะนำ เนื่องเพราะว่าอาหารทางด้านโน้นรสชาติถูกปากกว่า แถมด้านนี้ยังราคาสูงกว่ามากอีกด้วย..!

ครั้นฉันอิ่มแล้ว ทางด้านน้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) กับ น้องปุย (นางสาวปิยะพร เพิงจันดา) ตั้งใจจะไปซื้ออาหารกลางวันให้ไปฉันที่สนามบินนานาชาติปีนัง กระผม/อาตมภาพจึงเดินทางกลับที่พักก่อน คาดว่าจะมีเวลานอนผึ่งพุงสักชั่วโมงครึ่ง แต่ปรากฏว่าเมื่อเก็บข้าวเก็บของอะไรเรียบร้อยแล้ว ก็เหลือเวลาอยู่ประมาณชั่วโมงเดียวเท่านั้น จึงคิดว่าไหน ๆ ก็เหลือเวลาแค่นี้แล้ว คืนห้องไปเลยดีกว่า แต่การคืนห้องนั้นต้องตะกายขึ้นไปคืนที่ชั้น ๒๐ เหมือนเดิม แล้วค่อยกลับลงมารอที่ล็อบบี้ชั้น ๑