[เถรี]

กระผม/อาตมภาพจึงได้กล่าวต่อไปว่า "วัตถุมงคลของหลวงพ่อกวยนั้น ผมเน้นที่พระสมเด็จแหวกม่าน เนื่องเพราะว่าท่านทำมาสำหรับบรรดาผู้ที่มีอุปสรรค ดำเนินชีวิตไม่สะดวก เหมือนกับว่าท่านแหวกทางเปิดทางให้เดิน ขอเพียงเคารพนับถือท่านจริงเท่านั้น อุปสรรคมากเท่าไรก็ข้ามได้ทั้งหมด..!" ท่านอาจารย์บ๊ะบอกว่า "ผมเองเลือกพระสมเด็จปรกโพธิ์ ๙ ใบ เนื่องเพราะว่าอยู่ที่ไหนก็สงบร่มเย็น มีคนคอยปกเกศปกเกล้าอยู่ตลอด"

ยังคุยกันเลยเถิดไปถึงพระอาจารย์ตั้ว (พระสมุห์ภาสน์ มงฺคลสงฺโฆ) ว่า ถ้าหากท่านไม่รีบมรณภาพเสียก่อน คาดว่าคงดังพอ ๆ กับหลวงพ่อกวย เนื่องเพราะว่าศึกษาวิชาการทุกอย่างจากหลวงพ่อกวย โดยเฉพาะรู้ใจหลวงพ่อท่านมาก ไม่ว่าท่านจะมองหน้าหรือขยับตัวไปทางไหน พระอาจารย์ตั้วท่านรู้แล้วว่าหลวงพ่อกวยท่านต้องการอะไร ? ในมือกระผม/อาตมภาพนั้น สมัยก่อนยังมีหนุมานเนื้อชินตะกั่ว ซึ่งท่านอาจารย์ตั้วจารหลังให้จนเต็มอยู่หลายองค์ แต่ว่านำออกให้บูชาไปจนเกือบหมดแล้ว..!

ในส่วนนี้ต้องบอกว่าบางสิ่งบางอย่างนั้น คนเราจะดูกันแค่เปลือกไม่ได้ เหมือนดังว่าจะคบหาผู้ใดก็ต้องใช้ "ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน" แต่ว่าในวัดท่าซุงช่วงนั้น บรรยากาศก็ไม่เป็นมิตรกับบรรดาผู้ที่เคารพหลวงพ่อกวยเป็นครูบาอาจารย์เสียด้วย เพียงแต่ว่าบรรดาตำรวจทหารนั่นแหละตัวดี พอกระผม/อาตมภาพตอนนั้น ถ้าหากว่าผ่านวัดหลวงพ่อกวยมาเมื่อไร ทุกคนก็สะกิดขอวัตถุมงคลทันที..!

สมัยก่อนก็ไม่ใช่ว่าจะไปกันง่ายดายอย่างทุกวันนี้ ต้องนั่งรถมาลงที่ท่าน้ำมโนรมย์ โดยเฉพาะลงทางฝั่งวัดท่าซุง ซึ่งตอนนั้นก็คือวัดเสริมศรีสุขสวัสดิ์ หลังจากนั้นก็ข้ามแพขนานยนต์มา ต่อรถทางด้านฝั่งมโนรมย์เข้าไปที่ตัวจังหวัดชัยนาท หรือถ้าหากว่าต่อรถไปขึ้นที่อำเภอวัดสิงห์ก็สะดวกกว่า เพราะว่าทางอำเภอวัดสิงห์นั้น มีท่ารถ บขส. ที่ใหญ่กว่าตัวจังหวัดชัยนาทเสียอีก..! ถ้าได้รถที่วิ่งระหว่างวัดสิงห์ - สรรคบุรี หรือว่า ชัยนาท - สรรคบุรี ก็จะเป็นอะไรที่สะดวกหน่อย ถ้าไม่ได้ก็ต้องนั่งรถไปลงแถวชันสูตร แล้วจึงต่อรถไปสรรคบุรีอีกทีหนึ่ง

ดังนั้น..บุคคลที่ไม่สู้ความยากลำยาก ไม่มีทางที่จะไปอยู่วัดบ้านแคแบบหลวงพ่อกวย แต่ท่านเองก็ไปแล้วสร้างความเจริญให้จนกลายเป็นอมตเถราจารย์มาจนทุกวันนี้ โดยเฉพาะท่านปรารภว่า "ต่อให้ท่านไปแล้ว ถ้าระลึกถึงท่าน ท่านก็ยังพร้อมที่จะช่วยเหลือลูกศิษย์อยู่ตลอดเวลา..!"