[เถรี]

ทำเอากระผม/อาตมภาพไปนึกถึงเพื่อนฝูงที่จบปริญญาเอกพร้อมกันท่านหนึ่ง ซึ่งปัจจุบันนี้เป็นเจ้าคุณรองจังหวัดนนทบุรี ก็คือท่านเจ้าคุณกำพล - พระอุดมสิทธินายก (กำพล คุณงฺกโร ป.ธ. ๙), รศ.ดร. ท่านเป็นเปรียญธรรม ๙ ประโยค ปัจจุบันนี้จบด็อกเตอร์ไป ๓ ใบแล้ว ทำหน้าที่คณบดีคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ท่านบอกว่า "หลวงพ่อเล็กเดินไม่เหมือนคนแก่..!" ทำเอากระผม/อาตมภาพอึ้งไปพักใหญ่ ประมาณว่าแล้วคนแก่เขาเดินกันอย่างไรวะ ?

แต่เมื่อมาพิจารณาดูตนเองแม้แต่บัดนี้ ก็คือถ้าหากจะลุกจากที่นั่งก็แทบจะไม่เคยเอามือค้ำพื้น เนื่องเพราะเคยชินกับการระมัดระวัง เพราะว่ามีศีลพระอยู่ข้อหนึ่ง ซึ่งท่าน "ห้ามเอามือค้ำกาย" คำว่าเอามือค้ำกายนี้ กระผม/อาตมภาพมั่นใจว่า ความจริงน่าจะเป็นการเท้าเอว แต่ด้วยความที่ครูบาอาจารย์ท่านอธิบายว่า เป็นการนั่งเอามือค้ำพื้น ในเมื่อเป็นเช่นนั้น จึงระมัดระวังที่จะไม่เอามือค้ำพื้นไปด้วย ทำให้การลุกขึ้นก็เลยลุกแบบไม่เอามือค้ำพื้น เหมือนกับคนหนุ่มสาวเขา ทั้ง ๆ ที่ตนเองก็เฒ่าชะแรแก่ชราจนป่านนี้แล้ว ยังรู้สึกอยู่ว่าเรายังสามารถลุกได้โดยไม่ต้องค้ำพื้นในอายุขนาดนี้ ก็ถือว่าเป็นเรื่องที่น่าพอใจมากแล้ว..!

ในส่วนของงานทุกอย่าง เมื่อเสร็จสรรพเรียบร้อย กระผม/อาตมภาพก็ขออนุญาตเดินทางกลับยังที่พัก เพื่อที่จะเตรียมตัวไปทำหน้าที่ของตนเองต่อไป แต่ว่าในส่วนที่กล่าวถึงตนเองดังที่ผ่านมานั้น อยากจะเรียนถวายถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมทุกท่านที่ฟังอยู่ ก็คือว่าแม้ดูเปลือกนอกหน้าตาดูน้อยกว่าอายุก็จริง แต่ภายในใจของกระผม/อาตมภาพทราบดีถึงความแก่ของตนเอง และซาบซึ้งเป็นอย่างยิ่งตั้งแต่หลังอายุ ๓๐ มาแล้ว

เนื่องเพราะว่าบวชใหม่ ๆ ทำหน้าที่เฝ้าหน้าตึกให้กับพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ ในช่วงฤดูหนาว ก็ยังใส่อังสะนุ่งสบงแค่นั้น ส่วนหลวงพ่อท่านมาทั้งรองเท้า ถุงเท้า หมวกไหมพรม เสื้อไหมพรม ท่านยังทักว่า "แกไม่มีเครื่องกันหนาวหรือ ?" กราบเรียนถวายหลวงพ่อว่า "มีครับ..แต่ผมยังไม่หนาว"