[เถรี]

ก่อนทำวัตรเย็น วันอาทิตย์ที่ ๑๒ ตุลาคม ๒๕๖๘

เมื่อสักครู่ดูคลิปที่เขาส่งมาให้ สี่ยอดหญิงงามของประเทศจีน มีไซซี คนจีนไม่รู้จักไซซี คนจีนรู้จักแต่ซีซือ หวังเจาจวิน เตียวเสี้ยน เตียวเสี้ยนคนจีนก็ไม่รู้จัก รู้จักแต่จาวฉาน แล้วก็หยางกุ้ยเฟย แต่คราวนี้ถ้าเรามาดูคนสวยจริง ๆ ในพระไตรปิฎกก็ต้องพระนางสิริมหามายา เพราะว่าคนอื่นเขามีแค่เบญจกัลยาณี แต่ของพระนางยังมีอิตถีลักษณะอันเป็นคุณอีก ๖๔ ประการ

พระพุทธเจ้ามีมหาปุริสลักษณะ ๓๒ มีอนุพยัญชนะ ๘๐ พระพุทธมารดานอกจากเป็นเบญจกัลยาณีแล้ว ยังมีอิตถีลักษณะอันเป็นมงคลอีก ๖๔ ประการ ไม่สูงเกิน ไม่ต่ำเกิน ไม่อ้วนเกิน ไม่ผอมเกิน ฯลฯ คราวนี้ที่ว่าเกินนี่เกินแค่ไหน..? ถ้าเกินถือ ๑๐๐ กิโลกรัมเป็นประมาณ แล้วที่เหลือเป็นส่วนเกิน ที่ไม่ถึงก็แย่สิ..!

แต่ถ้าหากว่านับบรรดาหญิงนครโสเภณี ซึ่งตอนนั้นก็จัดอยู่ในประเภทสุดยอดหญิงงาม เป็นหน้าเป็นตาของประเทศชาติเลยนะ เขาถึงต้องตั้งให้ดำรงตำแหน่งนครโสเภณี คือผู้ทำเมืองนี้ให้งาม ถือเป็นตัวขับเคลื่อนเศรษฐกิจเลยในยุคนั้น ที่มีชื่อเสียงปรากฏชัด ๆ ก็อย่างเช่นนางสิริมา นางอัมพปาลี นางอัฑฒกาสี

ในจำนวนนี้ต้องบอกว่า ที่สวยที่สุดน่าจะเป็นนางอัฑฒกาสี เพราะว่าแคว้นกาสีตอนนั้นถือว่าเป็นแคว้นที่ร่ำรวยมาก ผ้าทอเมืองกาสีทั้งบาง ทั้งเบา ทั้งนุ่ม บรรดาชนชั้นสูงแย่งกันซื้อเพื่อเอาไว้สวมใส่ คำว่า อัฑฒกาสี แปลว่าครึ่งเมืองกาสี..! เขาบอกว่าแคว้นกาสีเก็บภาษีประจำปีได้เท่าไร ครึ่งหนึ่งของภาษีนั้นคือค่าตัวของนาง ถ้าสมมติบ้านเราเก็บได้สองแสนล้าน ค่าตัวแม่เจ้าประคุณก็หนึ่งแสนล้าน..! ถึงขนาดที่นางอัฑฒกาสีเบื่อหน่ายแล้ว อยากจะไปบวช ปรากฏว่าบรรดากษัตริย์ เจ้าชาย พราหมณ์ มหาเศรษฐี ส่งทหารและบริวารมาล้อมเมือง ไม่ให้ออก..ห้ามไปบวช..!