ถาม : กระผมมาถือศีลอยู่ที่สำนักปฏิบัติธรรมแห่งหนึ่ง ซึ่งกับข้าว และของต่าง ๆ ที่พระท่านบิณฑบาตมา ถ้าเหลือในแต่ละวัน แม่ครัวเขาจะพา (เอา) กันกลับบ้าน วันนั้นผมนั่งกินข้าวอยู่ ซึ่งแกงในถุงที่ผมกินอยู่นั้นเหลือ ผมเลยบอกกับแม่ครัวว่า ผมฝากไปให้หมาที่บ้านแม่ครัวด้วยแล้วกัน แต่พอคิดขึ้นได้ว่า นี่ตัวเรากำลังจะช่วยคนอื่น ยักยอกของสงฆ์หรือ ? ซึ่งจะบอกเขาตามตรงว่า ขอเอากลับนะ กลัวโทษยกของสงฆ์ให้ ก็กลัวเขาจะโกรธเอา หาว่าเราไปว่าเขาขโมยของสงฆ์ จึงพูดขึ้นว่า "หิว..กินอีกดีกว่า" เพื่อจะเอาแกงถุงนั้นที่ยกให้แม่ครัวพากลับบ้าน มากินให้หมด แต่ก็นึกขึ้นได้อีก ถ้าบอกว่าหิวกลัวว่าผิดศีลโกหก จึงตั้งใจใหม่ พูดบอกแก้ไปใหม่ว่า "ที่จริงไม่ได้หิวหรอก แต่กินให้แน่นท้องไว้ดีกว่า ดึก ๆ จะได้ไม่หิว"
ลูกอยากกราบเรียนถามหลวงพ่อว่า พูดแบบนี้ ไม่ถือว่าเป็นการผิดศีลข้อ ๔ เพราะถือเป็นการรักษาประโยชน์ของผมและของแม่ครัว คือไม่ให้โกรธกัน และผมก็ไม่กลายเป็นผู้ยกของสงฆ์ให้ไป แม่ครัวก็ไม่กลายเป็นคนเอาของสงฆ์ไป แบบนี้ลูกเข้าใจถูกไหมขอรับ ?
ตอบ : ฟุ้งซ่านได้ดีมาก ของเหลือจากพระแล้ว ใครเขาจะทำอะไรก็เรื่องของเขา ดันไปคิดหานรกใส่ตัว..!
|