[เถรี]

เมื่อทุกคนพยายามกันจนกระทั่งหมดความพยายามกันแล้ว เขาก็เลยให้เลื่อนจากระยะ ๒๕ เมตรเข้าไปใกล้จนถึงประมาณ ๑๐ เมตร ถึงมีคนที่ยิงธนูเข้าเป้า แต่ก็ไม่เข้าใจกลางอยู่ดี สนุกสนานกันจนกระทั่งเหงื่อตกไปตาม ๆ กัน ทั้ง ๆ ที่อากาศไม่ถึง ๑๐ องศาเซลเซียส พวกเราก็กลับขึ้นรถ ไปดูว่ากระเป๋าของแต่ละคนขึ้นรถมาเรียบร้อยหรือยัง ? ส่วนทางด้านคุณตี๋และคุณการ์ตูน (นางสาวศรัณย์พร บุรินทรโกษฐ์) ก็ช่วยกันดูว่าใครยังไม่ได้คืนห้องบ้าง ?

เสร็จสรรพเรียบร้อยแล้วก็ออกรถ มุ่งขึ้นเขาไปยังป้อมเก่าโบราณ ซึ่งเป็นพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติเมืองพาโร วิ่งไปไม่กี่นาทีก็มาถึงแล้ว ทางด้านมัคคุเทศก์ท้องถิ่นเข้าไปซื้อตั๋วเข้าชม ส่วนพวกเราก็ไปเข้าห้องน้ำบ้าง ถ่ายรูปทิวทัศน์เมืองพาโรบ้าง จนกระทั่งพร้อมก็เดินเข้าไปข้างใน

เจ้าประคุณเถอะ..ข้างในนี้ของเก่าถ้าไม่ถึง ๑,๐๐๐ ชิ้น ก็ต้องมีถึง ๙๐๐ ชิ้น..! แถมยังไม่หวงห้าม ยอมให้ถ่ายรูปได้อีกด้วย เป็นป้อมโบราณป้อมเดียวที่เป็นทรงกลม ถือว่าเป็นป้อมที่เก่าแก่ที่สุดของภูฏานอีกต่างหาก

ด้านบนดินมีทั้งหมด ๔ ชั้น พวกเราต้องเดินวนเข้าไปดูทีละห้อง ๆ จนกระทั่งวนลงใต้ดินไป ๒ ชั้น ด้านบนนั้น ส่วนใหญ่ก็เป็นวัตถุโบราณบ้าง ข้าวของเครื่องใช้ตามวัฒนธรรมภูฏานบ้าง แล้วพอวนลงไปข้างล่าง ก็กลายเป็นเรื่องของพืชและสัตว์ที่มีอยู่ในภูฏาน ซึ่งกระผม/อาตมภาพก็ยังสงสัยอยู่ว่าทำไมเหมือนเมืองไทยได้มากขนาดนั้น ? ไม่ว่าจะเป็นช้าง แรด กวาง อีเก้ง กระทิง ตลอดจนกระทั่งสัตว์อื่น ๆ อย่างเช่น ตัวนิ่ม หรือแม้กระทั่งนกกก นกขุนแผน (ที่เจอเมื่อวานนี้) ก็ตาม มีความคล้ายคลึงกับเมืองไทยถึง ๘๐ - ๙๐ เปอร์เซ็นต์ แม้กระทั่งควายป่าก็ยังมีด้วย..! แต่ว่าส่วนที่หายากของเขาก็คือนกกระเรียนคอดำ ซึ่งเป็นนกประจำชาติอีกอย่างหนึ่งของภูฏาน

ครั้นวนลงไปชั้นล่าง ก็เป็นพวกข้าวของเครื่องใช้ ยุทธภัณฑ์ทหารรุ่นเก่า ๆ มีกระทั่งหม้อขนาดยักษ์ที่หุงต้มให้ทหารกินได้เป็นร้อย ๆ คน มีอาวุธโบราณพวกหอก ดาบ แหลน หลาว ปืนคาบศิลา ตลอดจนกระทั่งในส่วนของปืนใหญ่ ซึ่งจะว่าไปแล้วก็เป็นปืนใหญ่โบราณที่ค่อนข้างจะเล็ก เพียงแต่ว่าในสมัยนั้นก็ถือว่าเป็นอาวุธที่รุนแรงมากแล้ว..!