[เถรี]

เมื่อเดินมาจนกระทั่งถึงบริเวณที่เป็นประปาภูเขา จึงได้กรอกเอาน้ำเสียจนเต็มขวด หันไปข้างหลังคุณพีจีตามมาด้วย บอกว่า "คุณการ์ตูนให้ผมตามมาจัดภัตตาหารถวายหลวงพ่อ เนื่องเพราะว่าคณะของเรานัดห้องอาหารไว้ตอนบ่าย ๒ โมง..!" แต่กระผม/อาตมภาพยังไม่ทันจะเพลก็เดินลงแล้ว

ในเมื่อเป็นเช่นนั้นก็เลยกลายเป็นสามคนหัวเห็ด เดินลงมาจนถึงห้องอาหาร เพิ่งจะ ๑๑.๔๕ น. คุณพีจีไปหาชาร้อนมาถวาย แล้วก็ตามมาถามว่า จะฉันหมี่ผัดลักษณะซึ่งเป็นอาหารจีน หรือว่าจะเอาอาหารบุปเฟต์ กระผม/อาตมภาพบอกว่าบุปเฟต์ดีกว่า ไม่ต้องไปรบกวนแม่ครัว แล้วก็ให้เถ้าแก่ชูตักมา โดยกำชับว่า "น้อยกว่าที่คุณกินครึ่งหนึ่ง..!"

เมื่อได้อาหารมา กำลังเริ่มฉัน ไม่ว่าจะเป็นป้ามอย ลูกปุ๊ก แล้วก็ลูกน้ำ ก็ทยอยกันมาถึง แต่ปรากฏว่าป้ามอยนั้นไม่ทราบว่าเตลิดเปิดเปิงลงไปข้างล่างหรือไร ? จนกระทั่งกระผม/อาตมภาพฉันอิ่มแล้ว ก็ยังไม่เห็นว่าป้ามอยจะกลับมาดูอาหารของตนเองเลย เมื่ออีกฝ่ายโทรติดต่อกันแล้ว จึงได้รู้ว่ามีมัคคุเทศก์แสนดีชี้ทางลงให้ ป้ามอยก็คิดว่าต้องลงไปกินอาหารกลางวันข้างล่าง จึงเดินเตลิดลงไปเลย..!

กระผม/อาตมภาพได้ยินเช่นนั้นจึงบอกกับน้องการ์ตูนทางโทรศัพท์ว่า เดี๋ยวให้ห่ออาหารไปเผื่อป้ามอยสัก ๑ กล่อง ส่วนกระผม/อาตมภาพที่ฉันเสร็จแล้วจะเดินตามลงไปเอง ว่าแล้วก็จ้ำตามลงไปอย่างด่วนจี๋ไปรษณีย์จ๋า เพราะถ้าขืนช้า ป้าอาจจะโดนเสือลากไปกินตอนไหนก็ไม่รู้ !? เพราะว่าป่าแห่งนี้ สัตว์ป่ายังชุกชุมอยู่มาก

ขาลงนี้ไม่มีม้าให้เรานั่ง กระผม/อาตมภาพลัดทุกเส้นทางที่มองเห็น เนื่องเพราะว่าจะมีเส้นทางหลักซึ่งเป็นเส้นทางใหญ่ เดินสะดวก แต่ถ้าหากว่าอ้อมมากไป กระผม/อาตมภาพก็ลัดทางลงไปเลย จึงใช้เวลาขาลงแค่ประมาณ ๓๕ นาทีเท่านั้น ลงมาเจอป้ามอยกำลังคุยจ๋อย ๆ อยู่กับชาวภูฏาน บอกว่าอีกฝ่ายชวนลงเดินมาเป็นเพื่อน จึงปลอดภัยดี แถมยังมีนกขุนแผนสองตัวบินวนไปวนมาหาอาหารอยู่ใกล้ ๆ เป็นเพื่อนของป้าอีกส่วนหนึ่งด้วย