[เถรี]

ดังนั้น..ในเรื่องของอริยสัจที่พระพุทธเจ้าทรงสอนพวกเรามา สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือรู้ทุกข์..รู้ว่าทุกข์มาจากอะไร ? แล้วก็ดับทุกข์..ก็คือศึกษาและปฏิบัติตามวิธีการ ถ้าทำได้ถูกต้อง ทุกข์นั้นก็จะดับลง ง่าย ๆ แค่นี้เอง..!

คราวนี้พวกเรามานั่งอยู่ตรงนี้ สิ่งที่พาให้เราทุกข์ก็เหลือแค่ความคิด ถ้าหากว่าเราไม่คิด เราก็ไม่ทุกข์ วิธีที่จะไม่คิด ถ้านั่งนิ่ง ๆ ก็อยู่กับลมหายใจตรงหน้า หายใจเข้า..ตามดูตามรู้เข้าไปจนสุด หายใจออก..ตามดูตามรู้ออกมาจนสุด มีหน้าที่ตามดูเข้าไปจนสุด ตามดูออกมาจนสุด อย่างอื่นไม่ต้องสนใจ ถ้าเผลอสติไปคิดเรื่องอื่น รู้ตัวขึ้นมา รีบดึงกลับมาตรงนี้ใหม่ ตามลมเข้าไปจนสุด ตามลมออกมาจนสุดเหมือนเดิม

หรือถ้าหากว่าเคลื่อนไหวอยู่ ให้เอาความรู้สึกทั้งหมดจับอยู่กับการเคลื่อนไหวของเรา เท้าขวายกขึ้น..เลื่อนไปข้างหน้า..วางลง..สัมผัสพื้น..ถ่ายน้ำหนักไปที่เท้าขวา พร้อมกับเท้าซ้ายยกขึ้น..เคลื่อนไปข้างหน้า..วางลง..สัมผัสพื้น..ถ่ายน้ำหนักลงไปที่เท้าซ้าย พร้อมกับเท้าขวายกขึ้น..เลื่อนไปข้างหน้า..วางลง..สัมผัสพื้น อยู่แค่นี้ เผลอคิดถึงเรื่องอื่นเมื่อไร ก็จะเดินไม่ตรงกับคำบริกรรมแล้ว อาจจะฟุ้งซ่านไปใหญ่โตอีกต่างหาก

ก็แปลว่าถ้าเราอยู่กับปัจจุบัน ตั้งหน้าตั้งตาเอาสติจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้า ความทุกข์ของเราก็จะเหลือน้อยมาก เหลือแต่ความทุกข์ตามสภาพร่างกายเท่านั้น แต่ใจจะไม่ทุกข์ นั่นคือวิธีการปล่อยวางอย่างหนึ่ง ก็คือวางอดีตไม่ไปห่วงหาอาลัยถึงมัน วางอนาคตไม่ไปฟุ้งซ่านใหญ่โตกับมัน หยุดอยู่กับปัจจุบัน คือ ตอนนี้ เดี๋ยวนี้ เท่านั้น

ถ้าซักซ้อมทำไปบ่อย ๆ กำลังใจมากขึ้น กิเลสก็จะมีอำนาจชักจูงเราได้น้อยลงไปเรื่อย ๆ แต่อย่าประมาท เพราะว่ากิเลสไม่ได้ไปไหน รอจังหวะอยู่ เราเผลอขาดสติเมื่อไร กิเลสพุ่งกลับมาทันที คราวนี้ก็เขื่อนแตก..! เพราะที่ผ่านมาเก็บกดไว้นาน รู้สึก รัก โลภ โกรธ หลง มาเป็นฟ้าถล่มดินทลาย แทบจะแบกไม่ไหว รับไม่ไหวเลยทีเดียว..!