[เถรี]

ไปแล้วก็เห็นบรรดาผู้หญิงผู้ชาย ซึ่งเป็นชาวภารตะ (อินเดีย) มีความเคารพในศิวลึงค์อยู่แล้ว มาขอพรให้มีลูก ถ้าหากว่าผู้หญิงเป็นคนขอพร ก็ต้องแบกศิวลึงค์อันประมาณเด็ก ๔ - ๕ ขวบอยู่บนหลัง เดินวนรอบวัดให้ครบรอบจึงจะสมหวังดังคำอธิษฐาน..! มีอัลบั้มรูปของฝรั่งสารพัดเชื้อชาติที่มาขอลูกที่นี่แล้วประสบความสำเร็จ มาลงรูปลงลายเซ็นเอาไว้มากมาย กระผม/อาตมภาพทำบุญไป ๕๐๐ งุลตรัม บอกว่า "แค่ทำบุญ ไม่ได้ต้องการลูก..!" แล้วออกมาทางด้านนอก ถ่ายรูปหมู่รวมกัน

จากนั้นก็เดินลงไปยังรถ เข้าไปตามร้านค้า ซึ่งทุกร้านก็มีแต่สารพัดอวัยวะเพศจำหน่ายเป็นหลัก ส่วนอื่น ๆ เป็นส่วนประกอบเท่านั้น วนไปสองร้าน จึงไปเจอรูปหล่อจามรี ซึ่งตั้งราคาไว้ที่ ๓,๙๐๐ งุลตรัม กระผม/อาตมภาพต่อเหลือ ๓,๐๐๐ ถ้วน แม่ค้าโวยวายว่า "ลดทีตั้ง ๙๐๐ เป็นไปไม่ได้..! ขอสัก ๓,๒๐๐ ก็แล้วกัน" กระผม/อาตมภาพยืนยันว่า "Three Thousands only" แม่เจ้าประคุณคิดหนักอยู่พักใหญ่ กว่าจะยอมพนักหน้าให้ กระผม/อาตมภาพเป็นคนประเภทนี้เอง ก็คือมีราคาในใจของตนอยู่แล้ว ถ้าหากว่าคนอื่นรับไม่ได้ ไม่ขายเราก็ไม่ว่า แต่ถ้าขาย ต้องขายในราคาที่ตนเองตั้งเอาไว้ในใจนี่แหละ..!

จากนั้นทางคณะทัวร์ก็นำพวกเราวิ่งออกจากหมู่บ้านชิมิ ตรงไปยังเมืองภูนาคา เพื่อไปชมป้อมปราการภูนาคา ซอง ซึ่งเป็นทั้งหน่วยทหาร ตลอดจนกระทั่งพระราชวัง มาจอดรถถ่ายรูปทางด้านนอกกันจนพอใจแล้ว ถึงได้เข้าไปที่ลานจอดรถ เดินข้ามสะพานเข้าไปถ่ายรูปทางด้านใน กระผม/อาตมภาพอาศัยว่าไม่กลัวความสูง ก็เลยเดินเร็วกว่าคนอื่นเขา ถ่ายรูปจนกระทั่งทุกคนมาครบแล้ว จึงได้ถ่ายรูปหมู่กันที่หน้าปราสาทหลัก ซึ่งด้านบนมีผึ้งหลวงทำรังอยู่นับ ๑๐ รัง แต่ว่าตอนนี้ร้างไปหมดแล้ว..!

เมื่อเข้าไปถึงทางด้านในซึ่งกว้างใหญ่ไพศาลมาก มีกระทั่งต้นโพธิ์ใหญ่ที่ปลูกเอาไว้ กระผม/อาตมภาพที่เดินเข้าไปก่อน จึงขึ้นไปบนหอสูงสุด ซึ่งต้องขึ้นบันไดไปทีละชั้น ๆ ชั้นละ ๒๐ ขั้น ไปถึงยอดด้านบนมองลงมา เห็นบรรดาญาติโยมเดินเข้ามาแล้ว ตะโกนเรียกเผื่อมีใครจะถ่ายรูปให้ แต่ปรากฏว่าความสูงที่เห็นคนตัวเท่ามด ทำให้คนได้ยินเสียงแต่มองไม่เห็นกระผม/อาตมภาพ ก็เลยไม่ได้รูปมาสักรูป..!

นอกจากถ่ายรูปห้องพระด้านบน กราบพระแล้วลงมาข้างล่าง ค่อยมาถ่ายรูปหมู่กัน แล้วตรงเข้าไปยังพระวิหารใหญ่ ซึ่งสมัยก่อนก็คือท้องพระโรงในการว่าราชการนั่นเอง เข้าไปถวายปัจจัยบำรุงวัดเป็นจำนวน ๕๐๐ งุลตรัม อุทิศให้กับเจ้าแม่ที่ตามติด ๆ ไม่ห่าง..!

หลังจากนั้นก็ถ่ายรูปทุกรูปที่เขาห้าม เนื่องเพราะว่าที่ใดก็ตาม ถ้าต้องถอดรองเท้าเข้า เป็นอันรู้กันว่าห้ามถ่ายรูป และที่นี่ก็มีป้ายห้ามเต็มไปหมด แต่ด้วยความที่เจ้าแม่รู้อยู่แล้วว่ากระผม/อาตมภาพไม่ค่อยจะฟังใคร จึงปล่อยให้ถ่ายรูปไปแต่โดยดี..!