[เถรี]

แต่ด้วยความที่ว่าประเทศภูฏานนั้น มีสัมพันธภาพอันดียิ่งกับประเทศไทย โดยเฉพาะในส่วนของราชวงศ์ ไม่ว่าจะราชวงศ์จักรี หรือว่าราชวงศ์วังชุก ก็มีการติดต่อไปมาหาสู่กัน โดยที่ไม่มีความแตกต่างกันในการปฏิบัติเลย

ราชวงศ์วังชุกนำเอาสิ่งที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๙ ได้วางรากฐานให้กับประเทศไทย และเห็นว่าเหมาะกับชาวภูฏานเป็นอย่างยิ่ง จึงได้นำมาปฏิบัติในประเทศนี้ แม้กระทั่งองค์พระราชาธิบดีหรือว่าองค์ราชินี ก็พยายามที่จะเข้าถึงประชาชนในที่ยากลำบาก ถึงขนาดในรัชกาลก่อน ซึ่งมีพระราชินี ๔ พระองค์ แต่ละพระองค์ได้เดินเท้าเข้าไป เพื่อเยี่ยมเยือนประชากรตามที่สูงต่าง ๆ จนกระทั่งได้ฉายาว่า Walking Queen ก็คือพระราชินีเดินเท้า เป็นต้น

ในส่วนนี้ทำให้ชาวภูฏานนั้นรักคนไทยมาก อย่างวันที่เรามา ทุกคนก็พยายามที่จะพูดภาษาไทยกับเรา อย่างเช่น "สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับครับ" เหล่านี้เป็นต้น และอนุญาตให้นักท่องเที่ยวไทยไปใช้ช่องเฉพาะของชาวภูฏานอีกด้วย แม้กระทั่งมัคคุเทศก์ก็พยายามใช้ภาษาไทย อย่างเช่นเวลาถ่ายรูปก็นับ ๑ - ๒- ๓ ให้พวกเราเอ็นดูกันทุกครั้งไป

เมื่อวานนี้ตอนที่เข้าไปในทาชิโช ซอง หรือทิมพู ซอง ซึ่งเป็นทั้งพระราชวัง ที่ตั้งหน่วยทหาร ตลอดจนกระทั่งหน่วยราชการและวัดนั้น เขาอนุญาตให้เข้าได้เฉพาะช่วง ๕ โมงเย็นเท่านั้น พวกเราเข้าไปในช่วงที่เขาเชิญธงชาติภูฏานลงจากเสา และมีขบวนแห่ที่ยิ่งใหญ่ นำไปเก็บเอาไว้ เพื่อรอพรุ่งนี้เช้าจะได้แห่ออกมา เชิญขึ้นยอดเสาอีกวาระหนึ่ง พวกเราจะเข้าไปทางด้านใน ใครที่มีกระเป๋า มีเป้ ก็ต้องผ่านเครื่องสแกน ส่วนพวกเราที่เดินตัวเปล่า อย่างดีก็ถือขวดน้ำหรือว่าถือโทรศัพท์เอาไว้ถ่ายรูป ก็ให้เดินผ่านซุ้มตรวจ ซึ่งอยู่ในลักษณะตรวจพอเป็นพิธีเท่านั้น

ครั้นเข้าไปข้างในแค่ช่วงทางขึ้น ก็มีรูปปั้นนูนต่ำสวย ๆ งาม ๆ ระดับยอดฝีมือทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นรูปของมังกรอสุนี ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของประเทศภูฏานนี้ หรือว่าบรรดาพระโพธิสัตว์ ตลอดจนกระทั่งบรรดาพระสงฆ์ผู้ใหญ่ นางฟ้าผู้พิทักษ์ประเทศ ตลอดจนกระทั่งอัษฏมงคล ก็คือสิ่งมงคล ๘ ประการของทางมหายาน พวกเราสามารถถ่ายรูปทางด้านนอกได้ทุกซอกทุกมุม แต่ถ้าเข้าไปข้างในถอดรองเท้าเมื่อไร ก็แปลว่าห้ามถ่ายรูปเมื่อนั้น..!