โดยเฉพาะการแบกข้าวสารขึ้นเรือ แบกข้าวสารลงจากเรือ เป็นไม้กระดานแผ่นเดียวพาด แล้วกระสอบน้ำหนักเป็น ๑๐๐ กิโลกรัม เดินทีไม้ก็อ่อนยวบ ๆ ตามไป พลาดมีสิทธิ์ตาย..! เพราะโดนกระสอบหนักเป็น ๑๐๐ กิโลกรัมทับลงไป มาเจอเด็กรุ่นหลังแค่ ๕๐ กิโลกรัมก็แบกไม่ขึ้นแล้ว..! อาตมาตอนช่วงวัยรุ่น ข้าวสาร ๑๐๐ กิโลกรัมนี่แบกได้สบายมาก ไม่รู้สึกหนักเสียด้วยซ้ำไป..!
คราวนี้เราปฏิบัติธรรมถวายเป็นพระราชกุศลแด่ พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร วันนี้ พรุ่งนี้ แล้วก็มะรืน คราวนี้เวลาที่พวกเรารอส่วนใหญ่คือ การปฏิบัติธรรมช่วงเช้ามืด ซึ่งงวดนี้อาตมภาพน่าจะนำไม่ไหว เพราะว่าไม่มีเสียงจะพูด
การใช้เสียงดังอย่างที่ได้ยินตอนนี้ ก็ต้องอาศัยเรี่ยวแรงเยอะหน่อย ทำให้เหนื่อยง่าย หายใจไม่ทัน ถ้ารู้ว่าแก่แล้วแย่ขนาดนี้ ก็ว่าจะไม่แก่แล้วนะ..! แต่ดันหลวมตัวแก่ไปซะแล้ว..! พอป่วยแต่ละทีก็ฟื้นตัวยากมาก สมัยก่อนป่วย ๆ ก็ทำงานไปได้เรื่อยเปื่อย สมัยนี้ป่วยแล้วต้องนอนพัก บาลีถึงบอกว่า สัพเพ สังขารา อนิจจา สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง
เดี๋ยวพวกเราบวชเนกขัมมะ แล้วเข้าสู่การปฏิบัติธรรมกัน
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 27-10-2025 เมื่อ 03:10
|