[เถรี]

คราวนี้ท่านไปขนาดนั้น ลองดูในพระไตรปิฎก เห็นแล้วบางทีก็ใจหาย พระพุทธเจ้าท่านบอกว่า "มหาโจรบางจำพวก รวบรวมผู้คนได้เป็นร้อยเป็นพัน เข้าสู่คามนิคมแล้วทำการปล้นชิงชาวบ้าน เปรียบเสมือนภิกษุบางประเภทที่รวบรวมกันเป็นจำนวนมาก เข้าสู่โคจรคาม (โค-จะ-ระ-คาม) ฯลฯ"

เราลองนึกดูว่าพระเป็นร้อย ๆ ไปถึง ชาวบ้านเขาจะเลี้ยงไหวไหม ? แต่ว่าท่านทั้งหลายเหล่านี้ก็รอบคอบมาก เพราะว่าเขาจะมีกำหนดว่าวันนี้เดินถึงไหน แล้วก็ส่งคนและรถเสบียงไปล่วงหน้า สรุปว่าธุดงค์ของเขาไม่น่าจะได้อะไร นอกจากหัดเดินป่าเท่านั้น..!

ดังนั้น..การที่ไปต่างประเทศของกระผม/อาตมภาพก็ถือว่าเป็นการเปลี่ยนสถานที่เท่านั้น ภารกิจต่าง ๆ บางทีจะมากกว่าปกติด้วยซ้ำไป อย่างไปอินโดนีเซียครั้งแรก ตอนกลางคืนผีมา ๗,๐๐๐ - ๘,๐๐๐ ตัวมาขอส่วนบุญ พวกเราต้องเข้าใจว่าบุญกุศลเปรียบเหมือนแสงสว่าง ถ้าหากว่าอยู่ในสถานที่มืดมิด แล้วเราสว่างอยู่คนเดียว ใคร ๆ ก็รู้ เขาก็จะแห่กันมาหา แล้วกระแสนั้นต่อให้เราไม่ได้ทิพจักขุญาณก็ตาม บางทีก็โดนกวนจนนอนไม่หลับ เพราะว่าถ้าไม่ได้เขาก็ไม่ไป..!

ดังนั้น..วิธีที่ปลอดภัยที่สุดก็คือ ไปถึงไหนก็ตาม ให้ตั้งใจแผ่เมตตาอุทิศส่วนกุศลให้เขาก่อน ใช้ตามหลักการอุทิศส่วนกุศลของหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงนั่นแหละ ครอบคลุมได้ทั่วถึงดี แล้วหลังจากนั้นจะขอความปลอดภัยอะไรจากพวกเขาก็ว่ากันไป ในเมื่อรับไปแล้วก็ทำงานบ้าง..ไม่ใช่กินฟรี..!

คราวนี้เราไปต่างประเทศส่วนใหญ่ก็มักจะอยู่ในลักษณะแบบนี้ ก็คือคนอื่นเห็นว่าไปเที่ยว แต่กระผม/อาตมภาพว่างานหนักกว่าตอนที่ไม่ได้เที่ยวเสียอีก..! เพียงแต่ว่าประสบการณ์ต่าง ๆ ทั้งหลายเหล่านี้ บางทีก็มาบอกมาเล่าพวกเราให้รับรู้ไว้ ใครเดินตามรอยไปจะได้รู้ว่าที่ไหนมีอะไรบ้าง แต่มาระยะหลังก็โดนห้าม เพราะว่าพวกเราพอไปถึง บางทีพอรู้จักว่าตรงนั้นเจ้าที่เจ้าทางเป็นใคร ก็ใช้เขาส่งเดช ไม่ได้ดูเงาหัวตัวเองเลยว่าท่านระดับเท่าไร แล้วเราระดับเท่าไร จนกระทั่งบางแห่งท่านขอร้องไว้ว่ากรุณาอย่าได้บอกชื่อกับคนอื่น ไม่อย่างนั้นแล้วเขาเรียกทำหูทวนลมได้ แต่ถ้าเขาออกชื่อ ไม่รู้จะทำหูทวนลมอย่างไร..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๒๐ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)