[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๒๐ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ พรุ่งนี้กระผม/อาตมภาพต้องเดินทางเข้ากรุงเทพฯ เพื่อเตรียมตัวไปภูฏาน (พู-ตาน) ตอนตี ๒ สมัยก่อนประเทศนี้เขาอ่านชื่อว่าภูฐาน ไม่ทราบเหมือนกันว่าไปได้ยินเจ้าของประเทศเขาอ่านออกเสียงอย่างไร เลยกลายเป็นภูฏานอย่างทุกวันนี้

ประเทศภูฏานเป็นประเทศเล็ก ๆ ที่ไม่มีทางออกทะเล ปกครองโดยระบอบกษัตริย์ แล้วสิ่งมหัศจรรย์ก็คือประเทศอื่นเขาวัดความเจริญจากมูลค่ามวลรวมประชาชาติ ก็คือรายได้ของคน แต่ภูฏานเขาวัดจากมวลความสุขประชาชาติ ก็คือเอาความสุขของประชาชนเป็นหลัก

ประเทศภูฏานค่อนข้างจะมีการเปลี่ยนแปลงน้อย แต่ว่าส่วนที่เขาทำได้ดีน่าชื่นใจเลยก็คือรักษาพื้นที่ป่าไว้ได้เกิน ๖๐ เปอร์เซ็นต์ จึงเป็นประเทศที่มีการปล่อยคาร์บอนเข้าสู่ชั้นบรรยากาศติดลบ ไม่ทราบเหมือนกันว่า "คาร์บอนเครดิต" นี่เปลี่ยนเป็นเงินได้หรือเปล่า ? ถ้าเปลี่ยนได้ก็น่าจะทำรายได้เข้าประเทศไม่น้อยเลย

ส่วนที่จะไปนั้น ความจริงถ้าหากว่าไปเสียตั้งแต่ ๑๐ กว่าปีที่แล้ว ก็คงจะไปช่วยเขาสร้าง "หลวงพ่อโตดอร์เดนมา" ซึ่งตรงลานหน้าหลวงพ่อโตนั้นเขาจัดเป็นที่ต้อนรับตอนในหลวงรัชกาลที่ ๑๐ และสมเด็จพระบรมราชินีฯ เสด็จไป เพียงแต่ว่าตอนนั้น กระผม/อาตมภาพยังเป็นอาจารย์ประจำของ มจร.อยู่ มีวันหยุดแค่เสาร์ - อาทิตย์เท่านั้น ไม่สามารถที่จะเดินทางทีหนึ่งได้ ๕ วัน ๗ วันแบบปัจจุบันนี้ จึงไม่สามารถที่จะไปได้ ทั้ง ๆ ที่ไปโดยไม่ต้องเสียค่าเข้าประเทศ ซึ่งเขาคิดวันละ ๑๐๐ ดอลลาร์อเมริกัน

มาตอนหลังก็ขึ้นไปถึงวันละ ๒๐๐ ดอลลาร์ เพราะว่าต้องการจำกัดจำนวนคนเข้าประเทศ ซึ่งการจำกัดจำนวนคนเข้าประเทศนั้น ก็เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดความเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว เพราะว่าคนภูฏานส่วนใหญ่แล้วจะอยู่ในลักษณะอนุรักษ์นิยม