[เถรี]

ถาม : ถ้าเราอยากเลิกอาฆาตคนที่เคยแกล้งเรา ควรทำอย่างไรดีครับ ?

ตอบ : เรื่องนี้ต้องบอกว่าเป็นเรื่องที่ค่อนข้างจะยาก เนื่องเพราะว่าความอาฆาตนั้นก็มีรากฐานมาจากในส่วนของโทสะ ถ้าหากว่าเราเพียรละโทสะแล้ว ก็ยังมีปฏิฆะ คือเวลากระทบแล้วกรุ่นขึ้นมา ส่วนความอาฆาตนั้นเป็นเรื่องของการฝังจิตฝังใจของเรา ค่อนข้างจะอยู่ลึกและถอนยากกันอยู่สักหน่อย

อันดับแรกเลย ถ้าเรายังกำลังน้อยอยู่ ก็คือพยายามที่จะหลีกให้พ้นหน้าพ้นตาของเขาไปเลย

ถ้ากำลังเราเริ่มมากขึ้น เราก็ค่อย ๆ แผ่เมตตาให้กับเขา อยู่ในลักษณะที่ว่า ต่างก็เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยกัน เราจะโกรธเกลียดเขาก็ดี ไม่โกรธเกลียดเขาก็ตาม เขาก็ตาย เราก็ตายเช่นกัน ถ้าหากว่าเราตายในขณะที่โกรธเกลียดอาฆาตแค้นเขา ไม่ว่าจะเป็นเพราะเขาทำไม่ดีกับเรา หรือว่าเราไม่ชอบใจเขาก็ตาม เราเองอาจจะตกสู่อบายภูมิ ทำให้เสียชาติที่เกิดมาก็ได้ ดังนั้น..เราควรที่จะให้อภัยเขามากกว่า

ถ้าหากว่าค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ แผ่เมตตาอยู่ในลักษณะนี้ มองลึกไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งสามารถที่จะเห็นว่า ตัวเขาก็ดี ตัวเราก็ดี ต่างก็ไม่มีอะไรให้ยึดถือมั่นหมายเลย ต่างก็เป็นเพียงธาตุ ๔ ดิน น้ำ ไฟ ลม ประกอบกันขึ้นมาชั่วคราว ให้ตัวเขาและตัวเราซึ่งเป็นจิตได้อาศัย เป็นบ้านอยู่เพื่อทำความดีเท่านั้น

ถ้าหากว่าเขาเองไม่รู้ว่า สิ่งที่ทำให้เราโกรธเราเกลียดนั้น เป็นความไม่ดีไม่งามอย่างไร ? ก็แปลว่าเขานั้นยังปัญญาน้อย พูดง่าย ๆ ว่าเขายังโง่อยู่ ไม่รู้ว่าสิ่งที่ตนเองทำนั้น เป็นทุกข์เป็นโทษแก่ผู้อื่นและตนเองอย่างไร ดังนั้น..เราจะไปโกรธคนโง่ก็ย่อมไม่ใช่ที่ เนื่องจากว่าเท่ากับว่าเราโง่เอง เป็นการหอบไฟมาเผาใจของเราด้วย

ถ้าสามารถคิดลึกลงไปเรื่อย ๆ ในลักษณะนี้ กำลังใจของเราก็จะค่อย ๆ คลายออกมา จนกระทั่งท้ายที่สุดก็จะให้อภัยเขาไปได้เอง