[เถรี]

แต่ด้วยความที่กระผม/อาตมภาพเองผ่านมาทั้งสองอย่าง สรุปง่าย ๆ ว่า "เป็นทหารลำบากกาย ส่วนเป็นพระลำบากใจ" เพราะว่าทุกอย่างที่เราเคยทำได้ตอนเป็นฆราวาส พอบวชเข้ามาแล้ว โดนกรอบของศีลบีบบังคับเอาไว้ ไม่สามารถที่จะทำได้อีก..!

คราวนี้เราก็จะรู้ว่ากิเลสหน้าตาเป็นอย่างไร ชีวิตฆราวาสต่อให้อยู่ในกรอบของศีล ๕ ก็ยังไม่ใช่เรื่องที่กิเลสจะโจมตีเรา เปรียบเหมือนกับเราเดินอยู่ในป่าที่มีเสืออยู่ตัวหนึ่ง ชีวิตฆราวาสบางทีเดินทั้งปีก็ไม่เจอเสือตัวนั้น แต่ชีวิตนักบวช เขาเอาเสือตัวนั้นยัดไว้ในกรงแคบ ๆ กรงเดียวกับเรา จึงโดนเสือฟัดอยู่ทุกวัน..!

ดังนั้น..โบราณเขาถึงได้ให้ลูกผู้ชายทุกคน "บวชก่อนเบียด" แล้วก็บวชอย่างน้อย ๑ พรรษา ก็คือถ้าเราสามารถอดกลั้นอดทนได้อย่างน้อย ๑ พรรษา เขาถือว่าพอที่จะมีวุฒิภาวะไปเป็นหัวหน้าครอบครัวได้ ไม่เช่นนั้นแล้ว ถ้าอย่างกระผม/อาตมภาพยังเด็กอยู่ ลูกชายบ้านไหนไม่เคยบวช เขาถือว่าเป็น "คนดิบ" ไปขอสาวบ้านไหนก็ไม่มีใครเขาให้ ดังนั้น บ้านของกระผม/อาตมภาพซึ่งมีลูกผู้ชายอยู่ ๖ คน ทั้ง ๆ ที่โยมพ่อเป็นคนจีน มาจากเมืองจีนโดยตรง ยังต้องยอมให้พี่ชายทั้งหมดบวช ไม่เช่นนั้นแล้วหาเมียไม่ได้..!

ในเมื่อเป็นเช่นนั้นเราจะเห็นว่า สภาพสังคมสมัยก่อนนั้น มีการขัดเกลา ฝึกฝน อบรมตัวเราด้วยการบวช แล้วครูบาอาจารย์สมัยก่อนก็ค่อนข้างที่จะเข้มงวด

สมัยที่ผมยังเด็กอยู่ ใคร ๆ ก็รู้ฤทธิ์หลวงปู่อินทร์ วัดบ้านสระเป็นอย่างดี เพราะว่าถ้าใครไปบวชด้วยแล้วขี้เกียจ ไม่สวดมนต์ทำวัตร ไม่บิณฑบาต ไม่เจริญกรรมฐาน จะโดนท่านฟาดด้วยหางกระเบน..! เด็กรุ่นหลัง ๆ ไม่รู้จักฤทธิ์หางกระเบนว่าเป็นอย่างไร ปลากระเบนนั้นหนังจะเป็นผิวหยาบ ๆ เหมือนกับมีเม็ดทรายติดอยู่ หางปลากระเบนเวลาตากแห้งแล้วตีจะสะบัดดีมาก แล้วด้วยความที่หนังหยาบ ๆ โดนเข้าก็เลือดซิบทุกรอย..!