ความบังเอิญหรือพลั้งปากไป
เช้า ๆ บรรยากาศสดใส ขับรถคู่ใจพาคุณแม่ไปทานอาหารเช้า กำลังเพลิน ๆ จิตสบาย ๆ
ปี๊น! ๆ ๆ ๆ เสียงแตรของรถเก๋งส่วนบุคคลคันงาม ขับมาด้วยความเร็ว แถมกดแตรไล่หลัง ทั้ง ๆ ที่ถนนก็ว่าง สามารถแซงไปได้สบาย ๆ
ทัดฤทธิ์: 
สงสัยซื้อใบขับขี่มา....ขับรถแบบนี้ เดี๋ยวก็ได้หงายท้องอยู่ข้างทาง 
และแล้วรถเก๋งคนงามนั้นก็ขับแซงขึ้นไป ไม่ถึงชั่วอึดใจ รถคันนั้นก็เสียหลัก แหกโค้งเล็ก ๆ กระโจนลงไปนอนตะแคงอยู่ในปลักโคลน
ทัดฤทธิ์: โอ้....เวรละสิ จิตคิดไป หรือบังเอิญหรือเปล่า...ถ้าคนขับตายขึ้นมาละซวยเลย
กระผมรีบจอดรถ แล้ววิ่งลงไปให้ช่วยเหลือ มองเข้าไปเห็นน้องผู้หญิง อ้าว..แถมรู้จักกันด้วย พยายามบอกให้ตั้งสติและปลดเข็มขัดนิรภัย แล้วให้พยายามเปิดประตู โดยกระผมดึงประตูจากด้านนอกให้
ไม่นานก็มีผู้ร่วมทางอีกท่านสองเข้ามาช่วยกันอีกสองแรง โชคดีที่น้องสาวคนนั้นไม่ได้บาดเจ็บอะไรมาก แค่ตกใจขวัญหนีดีฝ่อไปนิดหน่อย จะกอดให้น้องเขาให้กำลังใจก็ทำไม่ได้ เพราะแม่มาด้วย
ยังสรุปไม่ได้ว่าบังเอิญหรือว่าอย่างไร แค่คิดเบา ๆ ไปก็เท่านั้นเอง