[เถรี]

คราวนี้ถ้ามีทั้งจริงและปลอม ตลอดจนกระทั่งจริงในตอนต้นและปลอมในตอนท้าย แล้วเราจะสังเกตได้อย่างไร ?

อันดับแรกเลย ท่านที่เป็นของจริงจะมาตามเวลาเฉพาะเท่านั้น บางท่านมาเฉพาะวันพระ บางท่านมาเฉพาะวันพฤหัสบดี บางท่านปีหนึ่งมาครั้งเดียว เนื่องเพราะว่าต่อให้เป็นพรหม เป็นเทวดา ท่านก็มีภาระหน้าที่ของตนอยู่ ไม่ใช่นึกอยากจะมาเมื่อไรก็มาได้ ไม่ใช่ยกขันครู ๒๙๙ บาทแล้วสามารถลงทรงได้ทันที..!

ประการที่ ๒ ท่านที่เป็นของจริงจะไม่เรียกรับผลประโยชน์จากเราทั้งหลาย นอกจากต้องการความเคารพ ส่วนมากก็แค่ดอกไม้ ธูป เทียน บูชาครู หรืออาจจะมีเงิน ๑ บาท ๙ บาท เหล่านี้เป็นต้น กระผม/อาตมภาพเคยเจอสูงสุดที่ ๑๐๘ บาท แต่ว่าเงินทั้งหลายเหล่านั้นท่านเอาไปทำบุญทั้งหมด แล้วถ้าเราไม่ได้เตรียมไป ท่านก็จัดให้เราเองด้วย..!

ประการที่ ๓ เรื่องที่ท่านรับปากว่าสำเร็จจะเป็นไปตามนั้นทั้งหมด เนื่องเพราะว่าถ้าเป็นพรหม เป็นเทวดาจริง ท่านจะมีความเป็นทิพย์ สามารถที่จะรู้ได้ว่าเรื่องเหล่านั้นเกินกฎของกรรมหรือไม่ ? ถ้าไม่เกินกฎของกรรมแล้วเราเองรับปากว่าจะทำความดี หรือที่เรียกกันว่าจะ "แก้บน" โดยการสร้างบุญสร้างกุศลอย่างใดอย่างหนึ่ง ท่านเห็นว่ากุศลนั้นเมื่อชดเชยกับสิ่งที่เราขาดแล้วพอเหมาะพอสมกัน ท่านก็จะรับปากให้เรื่องนั้นสำเร็จ และเป็นไปตามนั้น ส่วนใหญ่แล้วก็ให้เราไปสร้างคุณงามความดี อย่างเช่นว่าถวายสังฆทาน ปล่อยชีวิตสัตว์ เหล่านี้เป็นต้น ไม่ใช่ให้บูชาเทวรูปนั้น เทวรูปนี้ จนหมดกันเป็นแสนเป็นล้าน..!

ก็แปลว่าถ้าเป็นเรื่องของพรหมเทวดาที่มาสงเคราะห์เพื่อสร้างบารมีจริง ๆ อันดับแรก มาได้เฉพาะเวลา ไม่ใช่มาได้ตลอดเวลา อันดับที่ ๒ ท่านต้องการความเคารพ ไม่ได้ต้องการผลประโยชน์จากเรา อันดับที่ ๓ เรื่องที่ท่านรับปากจะสำเร็จตามนั้น ถ้าท่านไม่รับปากก็ไม่ต้องเสียเวลาไปดิ้นรน ก็แปลว่าบุญเก่าของเราสร้างเอาไว้น้อยมาก ไม่สามารถที่จะเติมเต็มได้ง่าย ๆ

หลายต่อหลายแห่งให้เราสมาทานศีล ๕ หรือศีล ๘ ไปเลย การสร้างคุณงามความดีส่วนใหญ่ก็เป็นการสร้างบุญกุศลใส่ตัวเราเอง ก็คือให้ใส่บาตรบ้าง ให้ถวายสังฆทานบ้าง ให้ปล่อยชีวิตสัตว์บ้าง เหล่านี้เป็นต้น ส่วนอื่น ๆ นั้น ต่อให้ร้องขออย่างไร ท่านก็ไม่เข้าไปยุ่งด้วย เพราะว่าอาจะเป็นการละเมิดกฎของกรรมได้..!