[เถรี]

ถามว่าหนีไปเลยได้ไหม ? ได้..แต่ไม่มีใครหนี เพราะว่าอันดับแรกเลย ไม่รู้ว่าจะไปอย่างไร ? อันดับที่สองก็คือถ้าเจอพระยายมราช โอกาสที่จะได้ดีมีมากกว่า เพราะว่าท่านจะสอบถามละเอียดว่าสร้างบุญสร้างกุศลอะไรมาบ้าง ? นึกถึงความดีได้แม้แต่เล็กน้อยก็ตาม ท่านก็จะไปให้รับผลดีนั้นก่อน แต่ถ้าไม่เคยสร้างบุญเดิมเอาไว้ ผลบุญมีน้อย ก็ได้เสวยผลบุญเพียงพักเดียว แล้วก็ต้องลงทุคติใหม่..!

ในส่วนนี้ขอย้ำอีกครั้งหนึ่งว่า เฉพาะบุคคลที่ตายแล้ว ยังไม่ได้รับการตัดสิน พวกที่ได้รับการตัดสินลงสู่ขุมต่าง ๆ ไปแล้วไม่มีโอกาสกลับมา ญาติพี่น้องทำบุญไปก็เท่ากับสูญเปล่า ยกเว้นว่าฝากพระยายมราชท่านเอาไว้ เพื่อถึงเวลาพ้นจากนรกขึ้นมาท่านบอกให้อนุโมทนา แต่ไม่ทราบเหมือนกันว่านานแค่ไหน เพราะว่าอย่างอเวจีมหานรก อายุวันหนึ่งเท่ากับ ๑ กัปของโลกมนุษย์ ตายห่..พอดี..!

คราวนี้การที่บุคคลซึ่งรอการตัดสินอยู่ ระยะเวลาของตำหนักพระยายมนั้น วันหนึ่งเท่ากับ ๕๐ ปีของโลกมนุษย์ วันนี้ถือว่ากระผม/อาตมภาพเล่านิทานให้ทุกท่านฟังก็แล้วกัน เรื่องพวกนี้จะเอาหลักฐานมายืนยัน ก็ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน อยากจะรู้อยากจะเห็นก็ทำให้ได้เองก็แล้วกัน

ดังนั้น..เราจะเห็นว่าบุคคลที่รู้จริง เมื่อถึงเวลาญาติพี่น้องตัวเองตายก็มีการทำบุญให้ สมัยก่อนก็นิยมสวดพระอภิธรรม เลี้ยงพระไปเรื่อย มักจะทำกัน ๗ วัน ปัจจุบันนี้อย่างเก่งก็สวด ๓ วันแล้วไปทำบุญวันที่ ๗ แล้วเราก็ยังมีทำบุญ ๕๐ วัน ทำบุญ ๑๐๐ วัน ทำบุญครบรอบปีวันตาย เราเอาจบแค่ ๑๐๐ วันก็แล้วกัน