[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๒๑ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๘ กระผม/อาตมภาพไปเป็นประธานในการออกนิโรธกรรมของครูบาวิฑูรย์ ชินวโร ประจำปี ๒๕๖๘ ที่ที่พักสงฆ์ปรียนันท์ธรรมสถาน ตำบลพยุหะ อำเภอพยุหะคีรี จังหวัดนครสวรรค์

คำว่า "นิโรธกรรม" นั้นเป็นแนวการปฏิบัติกรรมฐานตามแนวทางหลวงปู่ครูบาศรีวิชัย ก็คือจะมีการเข้ากรรมฐาน ประมาณ ๗ วัน หรือ ๙ วัน ต่อเนื่องกัน ตามแต่ความสามารถของแต่ละรูปแต่ละท่าน

คราวนี้ในการกระทำแบบนั้น ถ้าถามว่าเป็น "อัตตกิลมมถานุโยค" คือ "การทรมานตนเกินไป" หรือเปล่า ? ก็ต้องตอบว่าอยู่ในแนวเดียวกับ "ธุดงควัตร ๑๓ ประการ" ก็คือบุคคลบางประเภท สิ่งแวดล้อมหล่อหลอมให้เป็นบุคคลที่มีสภาพจิตเข้มแข็ง หรือเรียกภาษาชาวบ้านว่า "ดื้อ" ปฏิบัติธรรมกรรมฐานทั่ว ๆ ไปก็ไม่ได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เพราะว่าไม่ตรงกับจริตของตนเอง

แต่ถ้าหากว่าเจอกองกรรมฐานที่ต้องใช้ความเพียรพยายามมาก ตรงกับจริตของตน ก็สามารถที่จะทำและได้ผลดีขึ้นมา อย่างเช่น "เนสัชชิกังคธุดงค์" ในธุดงควัตร ๑๓ ประการนั้น ก็คือ "การนั่งโดยไม่นอน" ถ้าหากว่าจะหลับก็ใช้วิธีนั่งหลับ ท่านที่เคร่งมาก ๆ ถือว่าถ้าหลังแตะข้างฝาก็แปลว่าย่อหย่อนในการปฏิบัติแล้ว..!

ถ้าจะเอาตัวอย่างในสมัยพุทธกาลก็คือ "หลวงปู่พระอนุรุทธเถระ" นั่งโดยไม่นอนมาตลอด ๕๕ ปี ถ้าหากว่าในยุคปัจจุบันนี้ เป็นที่น่าเสียดาย ก็คือครูบาราศรี โชติโก - ตุ๊เจ้าเสือดาว ทางภาคเหนือ พวกท่านอาจจะเกิดไม่ทัน หรือว่าไม่เคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของท่านมาก่อน เพราะว่าภายหลังท่านก็สึกหาลาเพศไป นั่นท่านปฏิบัติเนสัชชิกังคธุดงค์ นั่งโดยไม่นอน ต่อเนื่องกันได้ ๑๓ ปี..!

เรื่องของการกระทำแบบนี้นั้น ส่วนใหญ่ก็คือต้องอาศัยกำลังสมาธิที่เข้มแข็งมาก แต่ว่าเป็นโลกียสมาธิ ก็คือถ้าเสื่อมก็แปลว่ากิเลสทั้งหลายตีกลับมาเหมือนเดิม หรือว่าถ้าเผลอให้กิเลสแทรกเข้ามาได้ สมาธิตกหรือเสื่อมขึ้นมา โอกาสที่จะพังก็มีมาก..!