[เถรี]

ถ้าสมมติว่าประเทศไทยเป็นบริษัทบริษัทหนึ่ง บรรดาบุรพมหากษัตริยาธิราชเจ้าของเรา ก็คือผู้ก่อตั้งบริษัทขึ้นมา พระมหากษัตริย์องค์ปัจจุบันก็คือผู้จัดการบริษัทนั้น จึงไม่มีใครต้องการที่จะทำให้บริษัทของตนพังทลายลงไป นอกจากต้องพยายามบริหารให้เจริญรุ่งเรืองขึ้นมา

แต่ว่าบรรดานักการเมืองของเรา ซึ่งเป็นบุคคลที่เปรียบเสมือนลูกจ้าง ที่ได้รับการว่าจ้างเพื่อให้บริหารบริษัทนี้ให้เจริญรุ่งเรือง แต่ปรากฏว่าทุกคนเข้ามาแล้ว ก็เบียดบัง กอบโกย โกงกิน เท่านั้นยังไม่พอ ยังพยายามที่จะล้มล้างเอาเจ้าของบริษัทเดิมออกไป โดยที่ไม่ได้สนใจว่าพนักงานชั้นล่างอีกจำนวนมากมายมหาศาลนั้น มีความต้องการอย่างไร ? สนใจอยู่อย่างเดียวก็คือ ถ้าอำนาจอยู่ในมือของตนเมื่อไร ก็จะทำการกอบโกย โกงกินกันอย่างไม่ลืมหูลืมตา แม้ว่าจะสร้างความเดือดร้อนให้กับพนักงานส่วนใหญ่ทั้งบริษัทก็ไม่สนใจ..!

ท่านทั้งหลายต้องไม่ลืมภาษิตจีนที่ว่า "น้ำพยุงเรือให้ลอยได้ ก็สามารถล่มเรือได้" สักวันหนึ่งถ้าประชาชนทนไม่ไหว ก็จะออกมาลักษณะเดียวกับประเทศเนปาล หรือว่าอย่างในปัจจุบันก็คือประเทศฝรั่งเศส ที่มีการประท้วงกันอย่างหนักหนาสาหัส

ถ้าท่านทั้งหลายสามารถที่จะปราบปรามได้ อย่างน้อยก็ต้องมือเปื้อนเลือด เสียประวัติ ทำให้วงศ์ตระกูลของตนเองฉาวโฉ่ไปชั่วกาลนาน แต่ถ้าปราบปรามไม่ได้ ท่านทั้งหลายก็จะกลายเป็นบุคคลที่ไม่มีแผ่นดินจะอยู่..! เพราะว่าไม่มีประชาชนคนไหนต้องการบุคคลที่เข้ามาโกงกิน โดยไม่สนใจความเป็นอยู่ของชาวบ้านทั่วไป แล้วก็ไม่มีประชาชนคนไหนต้องการบุคคลที่ทำลายชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์แบบนั้น

โดยเฉพาะบุคคลที่มีพ่อเป็นเขมร..! เมื่อเป็นใหญ่ในแผ่นดินขึ้นมา แทนที่จะทำความเจริญให้กับประเทศชาติบ้านเมืองของเรา กลับไปเกรงใจเพื่อนบ้านที่หาความดีไม่ได้ นอกจากคอยที่จะทำลายและทำร้ายเราอยู่ตลอดเวลา แต่ท่านก็ยังเห็นเขาเป็นพ่อ รู้สึกว่าอนาถใจมาก ไม่คิดเลยว่าบุคคลที่ได้ชื่อว่ามีชื่อเสียง มีฐานะ มีเกียรติในสังคม จะยอมลดตัวลงไปเป็นลูกไล่ของประเทศเล็ก ๆ ที่หาเครดิตไม่ได้ในสายตาชาวโลก พูดง่าย ๆ ว่าท่านไม่รู้สึกอับอายขายหน้า เรียกเขาเป็นพ่อได้อย่างเต็มปากเต็มคำ แต่กระผม/อาตมภาพและประชาชนคนไทย อับอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว..!