[เถรี]

แต่พอตอนกลับมาแล้ว นอนต่อไม่ได้ ไม่ทราบว่าสภาพจิตหลุดจากการภาวนาตอนไหน โกรธจนมือสั่นตีนสั่นไปหมด..! คิดอยู่อย่างเดียวว่า "ถ้าตอนนั้นกูเตะมันซะเองจะดีที่สุด..!" นั่นก็คือลักษณะที่เราปล่อยให้สติ สมาธิ หลุดจากการภาวนา แล้ว รัก โลภ โกรธ หลง ตีกลับ ซึ่งพวกเราส่วนใหญ่มักจะเจอในลักษณะแบบนี้

ดังนั้น..ถ้าจะแบกให้เบาด้วยการใช้สมาธิช่วย ถึงเวลาแล้วต้องไปพิจารณาต่อด้วย ก็คือใช้ปัญญาเข้ามาดูว่า เรื่องทั้งหลายเหล่านี้เราโกรธเขา เขาก็ตาย เราไม่โกรธเขา เขาก็ตาย อยู่ได้ไม่นานหรอก ซึ่งวิธีการคิดเพื่อคลายกำลังใจของตนเองนั้น กระผม/อาตมภาพสามารถบอกเป็นแนวทางเท่านั้น แต่วิธีการเฉพาะหน้าแต่ละคนต้องไปคิดเอาเอง ต้องไปทำเอาเอง เพราะว่าสถานการณ์และกำลังใจของแต่ละคนไม่เท่ากัน

โดยเฉพาะถ้าอยู่ในฐานะประธาน ต้องเป็นผู้ตัดสินความ จะเข้าข้างคนใดคนหนึ่งก็ไม่ได้ ถ้าชมฝ่ายหนึ่ง ก็ต้องไม่กดอีกฝ่ายหนึ่งลง ถ้าจะว่ากล่าวฝ่ายหนึ่ง อีกฝ่ายหนึ่งก็ต้องโดนด้วย ถ้าอยู่ในลักษณะนี้ เราถึงจะปกครองคนได้

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันจันทร์ที่ ๘ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)