[เถรี]

ความสัมพันธ์ที่สืบเนื่องกันมานานจนถึงสมัยรัชกาลที่ ๔ ทางประเทศของเรา ความเสื่อมทรามทางศาสนาพุทธมีมาก จนในหลวง ร. ๔ พระองค์ท่านต้องตั้งธรรมยุติกนิกายขึ้นมา เพราะเห็นว่าเคร่งครัดในพระธรรมวินัย ศรีลังกาจึงส่งพระภิกษุมาช่วยเหลือ จนกระทั่งกลายเป็น "ลังกาวงศ์" ในประเทศไทย ส่วนที่ไทยส่งไปเป็นฝ่ายช่วยเหลือ กลายเป็น "สยามวงศ์" ในศรีลังกา

แล้วสิ่งต่าง ๆ ที่ทางศรีลังกาได้ทำเอาไว้จนกลายเป็นรูปแบบในประเทศไทยก็มีมาก อย่างเช่นว่าโรงเรียนพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ สมณศักดิ์และพัดยศ ตลอดจนกระทั่งศิลปวัฒนธรรม เช่น พระเจดีย์ทรงลังกา ตลอดจนกระทั่งการเคารพพระบรมสารีริกธาตุ ที่ถือว่าสำคัญสุด ๆ ในประเทศศรีลังกา เป็นต้น

เพียงแต่ว่าในปัจจุบันนี้ ศรีลังกาไม่มีสมเด็จพระสังฆราช เพราะว่าไม่มีสถาบันพระมหากษัตริย์เป็นผู้แต่งตั้งให้ ดังนั้น..ผู้นำสงฆ์จึงเรียกว่า "มหานายกะ" และมหานายกะทั้ง ๒ ฝ่าย ก็คือฝ่ายอัสคีรียะและฝ่ายมัลลวัตตะ ต่างได้รับนิมนต์มาร่วมงานฉลองหลวงพ่อโตในครั้งนี้ พร้อมกับพระสงฆ์อีก ๕๐๐ รูป

กระผม/อาตมภาพสอบถามท่านอาจารย์มหาสมคิดแล้วว่า "ควรที่จะถวายปัจจัยพระสงฆ์รูปละเท่าไร ?" ท่านบอกว่า "ถ้าได้สักรูปละ ๑,๐๐๐ บาทไทยจะดีมาก" กระผม/อาตมภาพจึงได้ถวายท่านไป ๕๐๐,๐๐๐ บาท แต่ว่าถ้าไปร่วมงานด้วยตนเอง ก็ยังนึกไม่ออกว่าจะวุ่นวายขนาดไหน ?! เพราะว่ายอดเขาไม่ได้ใหญ่มาก พระสงฆ์ ๕๐๐ รูปก็แทบจะเหยียบกันเองอยู่แล้ว ไหนจะรถและผู้คนอีก ทำให้รู้สึกว่าไม่ได้ไปก็ดีอยู่เหมือนกัน..!

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๗ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)