[เถรี]

ที่บ้านหนองตาแต้มนี้ หลวงพ่อพระครูวิริยาธิการี (ทรงยศ กิตฺติวณฺโณ) เป็นเจ้าคณะอำเภอปราณบุรี และเจ้าอาวาสวัดหนองตาแต้มด้วย ท่านสร้างอุโบสถหลังใหญ่ สวยสดงดงามมาก แล้วสร้างวิหารครอบอุโบสถไว้อีกชั้นหนึ่ง กลายเป็นอาคารสารพัดประโยชน์ สามารถใช้งานได้หลากหลายมาก

แต่ตอนที่กระผม/อาตมภาพเข้าไปกราบพระประธานในพระอุโบสถ ได้กลิ่นแต่อาหารทะเลตลบอบอวลไปหมด เพราะว่าญาติโยมได้ตั้งโรงครัวไว้ทางท้ายอาคารเอนกประสงค์ แล้วก็ตั้งโต๊ะอาหารกลางวันเอาไว้บริเวณข้างเคียงกัน เมื่อทำอาหารกลางวัน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นอาหารทะเล กลิ่นก็เลยตลบเข้ามาจนถึงภายในอุโบสถ จนกระผม/อาตมภาพที่กะว่าจะภาวนาอยู่ที่นั่น ต้องหนีไปดูงานนิทรรศการแทน..!

ด้านนิทรรศการของจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ก็จัดเต็มมา โดยเฉพาะส่วนที่น่าสนใจมากก็คือ การเลี้ยงจิ้งหรีดเป็นอาชีพ ไม่น่าเชื่อว่าจิ้งหรีดทองดำ ทองแดง ที่กระผม/อาตมภาพคุ้นเคยนั้น ถ้าหากว่าตัวที่ได้ขนาด ขายกันกิโลกรัมละ ๙๐ บาท..! ก็คือขายส่งให้กับห้องเย็น แต่ถ้าหากว่าขายกันในตลาดนัด ราคาถึงกิโลกรัมละ ๑๕๐ บาท..! แต่ว่าส่วนใหญ่เกษตรกรผู้เลี้ยงจิ้งหรีด ก็มักจะขายส่งให้กับห้องเย็นมากกว่า เพราะว่าสามารถขายได้ทีเดียวทั้งล็อตที่เลี้ยงเอาไว้ ถ้าไปขายตามตลาดนัด ก็ต้องแล้วแต่ว่ามีคนซื้อมากหรือน้อย ถ้าหากว่าขายได้มากหน่อยก็กำไร ถ้าขายได้น้อย อาจจะขาดทุนก็เป็นได้..!

ที่เหลือเชื่อก็คือจิ้งหรีดอบแห้ง ราคากิโลกรัมละ ๑,๕๐๐ บาท..! ได้ยินแล้วรู้สึกว่าเกษตรกรน่าจะร่ำรวยเป็นอย่างมาก แต่ขอโทษเถอะ...จิ้งหรีด ๑ ขีดต้องใช้จิ้งหรีดถึง ๑๐๐ กว่าตัว กว่าที่จะได้สักกิโลกรัมหนึ่งก็เป็นจิ้งหรีดถึงพันกว่าตัว..! ราคาเหล่านั้นจัดอยู่ในระดับที่พอรับได้ ไม่ใช่ว่าเห็นราคาสูงแล้วเราก็ไปโวยวายว่า "ทำไมถึงแพงขนาดนี้ ?" โดยที่ไม่ได้ดูว่าเขามีต้นทุนที่จะต้องเลี้ยง ไม่ว่าจะเป็นการหาซื้อไข่จิ้งหรีด และการซื้ออาหารจิ้งหรีด ที่มีบริษัทผลิตมาขายเป็นการเฉพาะ ไม่ใช่ว่าเราจะใช้อาหารทั่วไปให้จิ้งหรีดกินได้ เพื่อที่จะลดรายจ่ายของตนเองลง ให้มีรายรับมากขึ้นได้

ส่วนอื่น ๆ ก็เป็นอาหารแปรรูปจากสับปะรด เพราะว่าจังหวัดประจวบคีรีขันธ์นั้น ปลูกสับปะรดมาก โดยเฉพาะอำเภอกุยบุรี ซึ่งเราจะได้ข่าวว่า ช้างป่าออกมาตะลุยบุกกินสับปะรดของชาวบ้านอยู่เนือง ๆ