วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๑ กันยายน พุทธศักราช ๒๕๖๘ ในช่วงเดือนกันยายนนี้ ปกติแล้วทางวัดท่าขนุนจะมีงานใหญ่ ก็คืองานทำบุญถวายหลวงปู่สาย (พระครูสุวรรณเสลาภรณ์) อดีตเจ้าอาวาสวัดท่าขนุน อดีตเจ้าคณะอำเภอทองผาภูมิ ในวันที่ ๑๔ กันยายนของทุกปี
แต่ด้วยเหตุที่ว่าปีนี้การตรวจประเมินโครงการสร้างความปรองดองสมานฉันท์ ด้วยหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา (หมู่บ้านรักษาศีล ๕) ดำเนินการถึงวันสุดท้าย คือวันที่ ๑๒ กันยายน และวันที่ ๑๓ กันยายนนั้น ยังมีงานครบรอบ ๑๓๘ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยอีกต่างหาก จึงทำให้ไม่มีเวลาเตรียมงานต่าง ๆ ให้เต็มที่ได้ จนต้องเปลี่ยนเป็นจัดงานกันเป็นการภายใน ก็คือใช้พระวัดท่าขนุน ไม่ว่าที่เป็นที่จำพรรษาที่วัดท่าขนุนก็ดี จากสาขาต่าง ๆ ก็ตาม ขึ้นสวดพระพุทธมนต์กัน ในลักษณะชงเอง กินเอง ซึ่งก็ดีเหมือนกัน เพราะว่ารายจ่ายน้อยลงไปมหาศาลเลย..!
ไม่เช่นนั้นถ้านิมนต์พระสังฆาธิการและเพื่อนฝูงต่าง ๆ มา กระผม/อาตมภาพก็ต้องคำนึงถึงการเดินทางของท่านว่าใกล้ไกลเป็นประการใด แล้วก็ถวายปัจจัยให้เหมาะสม เพื่อที่ท่านจะไม่เจอกับอาการ "ขาดทุน" ไม่เช่นนั้นแล้วจะเหมือนกับที่กระผม/อาตมภาพเจอมาด้วยตนเอง
ครั้งแรกก็คือเดินทางไปร่วมงานที่จังหวัดปัตตานี โดยที่พระ ๓ รูป นั่งตั๋วรถไฟชั้น ๒ เป็นเงินรูปละ ๗๐๐ กว่าบาท ไปร่วมงานที่เขาตั้งใจนิมนต์อย่างเต็มที่ แล้วเขาก็ถวายมารูปละ ๓๐๐ บาท ซึ่งเป็นการถวายมากที่สุดเท่าที่แถวนั้นเขาเคยถวายกันแล้ว แต่ไม่ได้คำนึงถึงว่าพวกกระผม/อาตมภาพมาอย่างไร ? และท้ายที่สุดก็คือกลับอย่างไร ?
อีกครั้งหนึ่งก็เจอที่อำเภอหนองปรือ จังหวัดกาญจนบุรีนี่เอง กระผม/อาตมภาพต้องวิ่งไป ๑๐๐ กว่าเกือบ ๒๐๐ กิโลเมตร ตามที่เขานิมนต์ให้ไปเป็นประธานในงานศพ แล้วทางเจ้าภาพถวายมา ๑๐๐ บาท..!
ถ้าอยู่ในลักษณะแบบนี้ แม้ว่ากระผม/อาตมภาพไม่ใช่คนคิดเล็กคิดน้อย ออกจะเห็นขำ ๆ เสียด้วยซ้ำไป แต่กับการที่เรานิมนต์พระจากที่อื่นมา กระผม/อาตมภาพจะคิดเผื่อเสมอว่า ค่าเดินทางของท่านเท่าไร ยังจะต้องมีคนขับรถ มีค่าอาหารในระหว่างเดินทางอีก ก็จะถวายเผื่อไปอยู่ในลักษณะที่ไม่ให้ท่านต้อง "ขาดทุน"
ในเมื่อเป็นเช่นนั้น การที่ใช้พระวัดท่าขนุนสวดพระพุทธมนต์เอง ก็ถวายน้อยกว่ากันหลายเท่า รู้สึกว่าบางทีการติดงานในลักษณะนี้ ก็ช่วยให้ประหยัดค่าใช้จ่ายไปได้มากทีเดียว
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : เมื่อวานนี้ เมื่อ 01:35
|