[เถรี]

แต่ว่าเรื่องพวกนี้เราไปบอกเขาตรง ๆ ก็ไม่ได้ นอกจากไปสะกิดให้เขาไปแก้ไขข้อมูลเสียใหม่ เพราะว่าถ้าไปบอกกล่าวตรง ๆ เท่ากับประจานเขาในที่สาธารณะ..! ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่สมควร

ต้องบอกว่าในเรื่องโครงการต่าง ๆ พวกนี้ ถ้าเราไม่มีความเคยชินหรือว่าคุ้นเคย เราก็จะอ่านแค่ข้อมูลแล้วก็มองข้ามไปเฉย ๆ จึงต้องมีการมาซักถามผู้รับผิดชอบในแต่ละฝ่าย แต่ว่าส่วนใหญ่ก็มักจะ "รู้แกว" ก็คือจัดให้ตรวจประเมินในช่วงเช้า ซึ่งมีเวลาน้อย ทำให้คณะกรรมการไม่มีเวลาซักถาม ต้องบอกว่า "ฉลาดแต่ว่าขาดทุน" เพราะจะไม่รู้เลยว่าตัวเองมีข้อบกพร่องตรงไหนบ้าง ? พอถึงเวลาไปแข่งขันในระดับที่สูงขึ้นไป แล้วสู้เขาไม่ได้ ยังจะมาสงสัยอีกว่า "ผมทำดีขนาดนี้แล้ว ทำไมถึงสู้เขาไม่ได้ ?" โดยที่ไม่ได้ดูว่าข้อมูลของตัวเองนั้นเละเทะขนาดไหน..!

เดี๋ยวพรุ่งนี้กระผม/อาตมภาพก็ต้องเริ่มเดินทางเข้าสู่พื้นที่ในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๕ ซึ่งภาค ๑๕ ของคณะสงฆ์ประกอบไปด้วย จังหวัดราชบุรี เพชรบุรี สมุทรสงคราม และประจวบคีรีขันธ์ ส่วนที่ไกลที่สุดก็คือจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ พื้นที่ไม่ได้มาก แต่ว่ายาว

ถ้าหากว่าเป็นอย่างต่างประเทศ เขาจะให้มีจุดศูนย์กลางทางเหนือและทางใต้ของจังหวัด เอาแค่พม่าของเราซึ่งเป็นเพื่อนบ้านเรือนเคียง เขาก็จะมีการกำหนดว่า อย่างเช่นมณฑลหงสาวดี ด้านเหนือก็จะมีเมืองปะโก หรือที่คนไทยเรียกว่าพะโค ด้านใต้ก็จะมีเมือง "มอละเหมี่ยย" หรือถ้าออกเสียงช้า ๆ ว่า "เมาะลำใย" แต่ภาษาอังกฤษเขียนว่า "เมาะลำเลิง" คนไทยออกเสียงว่า "มะละแหม่ง" กูจะบ้า..!

เพียงแต่ว่าบ้านเราไม่ได้นิยมในลักษณะแบบนั้น ถ้าทำในลักษณะแบบนั้น จะมีตัวอย่างที่ชัดเจนอย่างเช่นว่า จังหวัดสงขลาจะมีอำเภอหาดใหญ่ที่เจริญกว่าตัวจังหวัด หรือว่าจังหวัดชัยนาทจะมีอำเภอวัดสิงห์ที่เจริญกว่าตัวจังหวัด เป็นต้น

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ในเรื่องของความเจริญที่จะเข้าถึงประชาชน จึงต้องฝากความหวังไว้กับข้าราชการประจำ อย่าไปฝากความหวังไว้กับนักการเมือง เพราะว่าแค่วันนี้เราก็เห็นแล้วว่านักการเมืองของเรานั้นพึ่งพาไม่ได้ เพิ่งจะเข่นฆ่ากันชนิดผีไม่เผา เงาไม่เหยียบ ตอนนี้กลับมาขอผสมพันธุ์กันให้มั่วไปหมด..! แล้วทำไมไม่ยุบสภาให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย ? คืนอำนาจให้ประชาชนตัดสินใหม่