[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๓๐ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ หลังจากที่ฉิวเฉียดต่ออุบัติเหตุมาหลายครั้ง วันนี้กระผม/อาตมภาพก็สวัสดีเข้าไปเต็ม ๆ..!

ในขณะที่กระผม/อาตมภาพกำลังจะเดินทางไปบรรยาย ในงานอบรมข้าราชการชั้นสูงที่วัดหนองโพ อำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี โดยเดินทางมาจากจังหวัดนนทบุรี ผ่านนครปฐม เพิ่งจะเลยแยกลาดปลาเค้าไปได้ไม่นาน รถคันหน้าก็เบรกอย่างกะทันหัน ทำให้ด้านหลังเกิดอุบัติเหตุชนกันต่อเนื่องถึง ๔ คัน..! แล้วความเฮงที่มาถึงก็คือ รถที่กระผม/อาตมภาพนั่งนั้นเป็นคันสุดท้าย..!

ไม่ทราบเหมือนกันว่ากฎหมายบ้านเราเมืองเราเป็นอย่างไร เพราะว่าในอุบัติเหตุทางรถยนต์นั้น ถ้ามีปัญหาในเรื่องรายจ่ายต่าง ๆ เขาถือว่าคันสุดท้าย ต้องรับจ่ายทั้งหมด..! โดยที่เจ้าตัวต้นเหตุเมื่อเบรกกะทันหันให้คนอื่นชนแล้ว ตัวเองก็เผ่นแน่บไปเลย ต้องถือว่าพวกเราฟาดเคราะห์ไป..!

กระผม/อาตมภาพลงจากรถไปได้ สิ่งแรกก็คือไปถามบรรดาคู่กรณีว่ามีใครได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า ? เมื่อไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ ก็มาทำการถ่ายรูปสถานที่เกิดเหตุทั้งหมดเอาไว้ ครั้นถ่ายครบทุกซอกทุกมุมแล้ว ก็หยิบเอากระจังหน้ารถของตนเองที่ชนจนหลุดกระจาย ไปวางไว้เลยท้ายรถไปประมาณ ๕ - ๖ เมตร เพื่อให้รถอื่นที่มาได้เห็นว่ารถมีอุบัติเหตุ ไม่เช่นนั้นแล้วอาจจะมีคันที่ ๕ ที่ ๖ เพิ่มขึ้นมาอีกก็ได้..!

หลังจากนั้นบรรดาพลขับถึงจะได้สติ ลงมาดูความเสียหายของรถตนเอง จนกระผม/อาตมภาพต้องบอกว่า "รถใครมีประกันให้รีบโทรหาประกันก่อน" ส่วนตัวแทนประกันของกระผม/อาตมภาพนั้นมาได้เร็วทันใจสุด ๆ แค่โทรแจ้งไปไม่กี่นาที ตัวแทนก็มาถึง และทางบริษัทก็โทรมาออกหมายเลขในการเคลมประกันให้ทันทีทันใด ต้องบอกว่าบริการดีแบบสุดใจขาดดิ้น น่าใช้บริการเป็นอย่างมาก..! แต่ไม่ควรที่จะใช้บ่อยนัก เพราะว่าถ้าใช้เมื่อไรก็แปลว่ามีอุบัติเหตุเมื่อนั้น..!

ในส่วนนี้ทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ถ้าเราฝึกสภาพจิตมาเป็นอย่างดี ถึงเกิดอุบัติเหตุก็ไม่มีการตกใจอะไร นอกจากแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าให้ออกมาให้ดีที่สุด ส่วนแรกเลยก็คือไปถามรถคู่กรณีว่ามีใครบาดเจ็บหรือไม่ ? หลังจากนั้นแล้วยังต้องปลอบใจคนอื่น ที่พยายามบอกกล่าวว่าตนเองก็ต้องเบรกกะทันหันจริง ๆ โดยที่บอกว่า "ถือว่าเป็นอุบัติเหตุ ไม่มีใครอยากจะชนคนอื่น และไม่มีใครอยากให้คนอื่นมาชนตนเองอยู่แล้ว"