[เถรี]

ก่อนปฏิบัติธรรมช่วงเช้า วันอังคารที่ ๑๒ สิงหาคม ๒๕๖๘

ทางเขื่อนวชิราลงกรณ รับเป็นเจ้าภาพในการจัดงานวันเฉลิมพระชนมพรรษาในหลวงรัชกาลที่ ๑๐ กับงานวันแม่ คาดว่าถ้าไม่มีปัญหาอะไร ก็คงจะรับจัดไปเรื่อย ๆ แต่ที่มีปัญหาก็คือว่า ถ้าฝนมา พื้นที่อาคารจัดงานของเขื่อนจะเล็กไปหน่อย เพราะว่าทำไว้แค่เป็นห้องประชุมเท่านั้น ไม่ใช่อย่างศาลาวัดท่าขนุนที่ใหญ่พอจะเวียนเทียนกันได้ อย่างครั้งที่แล้วฝนมา ก็เบียดเสียดเยียดยัดกันใส่บาตรอยู่ในห้องประชุมภูมิสุวรรณ วุ่นวายดีเหมือนกัน

เพียงแต่ว่าถ้าใจของเราสงบ ก็จะดูความวุ่นวายของโลกภายนอก อาตมภาพเห็นสองอย่าง อย่างแรก..เข้าถึงธรรมแล้วก็เห็นว่าปกติเป็นเช่นนั้น อย่างที่สอง..เวลาเรานิ่งแล้วเห็นคนอื่นกระโดดโลดเต้น ก็รู้สึกสงสารเขา ยังไม่รู้ว่าจะมีอย่างที่สาม อย่างที่สี่ อีกหรือเปล่า แต่เท่าที่ผ่านมาอาตมาเองเห็นอยู่ประมาณนี้

ใครที่ฟังสวดธัมมนิยามบ่อย ๆ

อะถายัง อิตะรา ปะชา ตีระเมวานุธาวะติ
เย จะ โข สัมมะทักขาเต ธัมเม ธัมมานุวัตติโน

จะเห็นลักษณะของบุคคลที่วิ่งวุ่นวายไปหมด เพราะว่าไม่สามารถจะข้ามฝั่งวัฏสงสารได้ แต่พวกเราแปลบาลีไม่ออก เราลองนึกถึงว่ามีมดอยู่รังหนึ่ง แล้วน้ำท่วมมาใกล้รังเต็มทีแล้ว มดวิ่งพล่านไปหมด แต่หนีไม่ได้ ลักษณะของโลกมนุษย์เราก็ประมาณนั้น..!

บางทีพระพุทธเจ้าท่านก็เปรียบว่าเหมือนกับเรือนที่โดนไฟไหม้ ก็คือไฟกำลังไหม้บ้านอยู่ ท่านก็เตือนเราว่า "ไฟไหม้มาจะถึงตัวแล้ว ยังจะนอนใจเย็นกันอยู่หรือ ?" เพราะว่ามนุษย์ส่วนใหญ่มักจะตกอยู่ในความประมาท