[เถรี]

กระผม/อาตมภาพเห็นแล้วก็ยังเหนื่อยแทน ครูบาอาจารย์ส่วนใหญ่แล้ว ก็เป็นที่พึ่งทางใจของญาติโยมจำนวนมากต่อมากด้วยกัน ขนาดนั้นก็ยังมีบุคคลที่ไม่เห็นคุณงามความดีของพระภิกษุสงฆ์ในพระพุทธศาสนา มองแต่จุดบกพร่อง ประมาณว่ากำลังใจของตนเองมีเท่าไรก็คิดแค่นั้น พูดแค่นั้น ทำแค่นั้น ก็แปลว่าบรรดาท่านที่กำลังใจต่ำ ก็กล่าวถึงพระพุทธศาสนา ตลอดจนพระภิกษุสามเณรเฉพาะในด้านต่ำ ๆ เท่านั้น ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าสงสารน่าเห็นใจมาก..!

การที่บุคคลใดบุคคลหนึ่ง คิด พูด หรือทำ ย่อมเป็นไปตามกำลังใจของตน เป็นเครื่องที่ยืนยันได้อย่างชัดเจนว่า ในสิ่งที่เราแสดงออกนั้น ส่วนใหญ่ก็เป็นไปตามระดับกำลังใจของบุคคลนั้น ๆ ในเมื่อกำลังใจของท่านต่ำ ใฝ่แต่ในสิ่งที่หาความดีความเจริญไม่ได้ ถึงเวลาก็จะพูดแต่ในด้านที่หาความดีความเจริญไม่ได้เช่นกัน ก็แปลว่าบุคคลนั้นเป็นผู้ที่น่าสงสารมากกว่า..!

แต่ว่าท่านทั้งหลายเหล่านั้นก็มักจะมืดบอด บอกกล่าวอะไรไปก็ไม่ฟัง ทำตัวเป็น "น้ำล้นแก้ว" ก็คือรับของดีเข้าไปไม่ได้ มีแต่ของเน่าเสียอยู่ภายในมากมายจนเหลือที่จะช่วยได้ ก็มีแต่ต้องปล่อยให้เขาทั้งหลายเหล่านั้น เป็นไปตามวาระบุญ วาระกรรมของเขาเอง..!

ส่วนญาติโยมพุทธบริษัททั้งหลาย ไม่ว่าท่านจะเป็นพระภิกษุสามเณร แม่ชี หรือว่าฆราวาสหญิงชายก็ตาม เราจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเสาะหาความดีใส่ตนเอาไว้แต่เนิ่น ๆ โดยเฉพาะทันทีที่ลืมตาตื่นขึ้นมา เราก็ต้องรีบเสาะหาความดีเข้าใส่ตัวด้วยการภาวนาเอาไว้ก่อน เนื่องเพราะว่ากำลังใจของเรานั้น เหมือนเก้าอี้ที่นั่งได้คนเดียว ถ้าความดีเข้าไปนั่งเสียแล้ว ความชั่วก็เข้าไม่ได้ แต่ถ้าหากว่าความชั่วเข้าไปนั่งเมื่อไร ความดีก็เข้าไม่ถึงเช่นกัน โดยเฉพาะในเวลาเช้ามืดนั้น เราได้พักผ่อนมาแล้ว สภาพจิตเริ่มสงบระงับ จะยอมเข้าสู่การภาวนาได้ง่ายกว่าเวลาอื่น จึงควรที่จะรีบเร่งรัดภาวนาเอาไว้ทุกวัน