[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๒๕ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ เมื่อวานนี้กระผม/อาตมภาพออกจากวัดพระพุทธบาทถ้ำป่าไผ่ อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน ประมาณ ๑๐ โมงครึ่ง ก็คือก่อนเพลเล็กน้อย

หลังจากนั้นแล้วก็ได้วิ่งข้ามเขาเส้นลี้-เถิน มาลงจังหวัดลำปาง ตาก กำแพงเพชร นครสวรรค์ไปตามลำดับ จนกระทั่งมาถึงวัดท่าขนุนเวลา ๓ ทุ่มครึ่ง ใช้เวลาเดินทาง ๑๑ ชั่วโมงเต็ม ๆ..! ต้องบอกว่าเป็นอะไรที่ทรมานบันเทิงมาก ถ้าหากไม่ใช่ว่าครูบาอาจารย์ชวนคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้บ้าง ภาวนารักษากำลังใจของตนเองเพื่อความปลอดภัยในการเดินทางบ้าง ระยะเวลาที่ยาวนานขนาดนี้ สำหรับบุคคลทั่วไปก็น่าจะทรมานน่าดูทีเดียว..!

แต่ก็เป็นเรื่องอัศจรรย์ที่ว่า เหน็ดเหนื่อยมาขนาดนั้น หลังจากที่พักผ่อนไปแล้วก็ตื่นขึ้นมาเที่ยงคืนตรง เหตุที่รู้ว่าเที่ยงคืนตรงเพราะว่า กดโทรศัพท์ดูเวลาแล้วขึ้นเวลา ๐๐.๐๐ น. พอดี จึงได้ภาวนาส่งใจไปกราบพระบนพระนิพพานตามปกติ เมื่อภาวนาจนอารมณ์ใจทรงตัวดีแล้ว ค่อยมาทำหน้าที่ต่าง ๆ ของตน

อันดับแรก หลังจากที่ภาวนาแล้วทุกวันก็คือ ต้องเข้าไปตรวจบันทึกเสียงธรรมจากวัดท่าขนุน ซึ่งคุณเผือกน้อย (นายเฉลิมเดช รุจิราวรรณ) ทำการถอดเสียงเป็นตัวอักษรมาให้ เนื่องเพราะว่ากระผม/อาตมภาพเป็นคนค่อนข้างโบราณ ภาษาที่ใช้บางคำ เด็กรุ่นใหม่อาจจะไม่เคยได้ยิน มีการเขียนผิดเขียนพลาดเป็นปกติ จึงต้องมาแก้ไขคำผิดพลาดเหล่านั้นให้เรียบร้อย ขนาดนั้นก็ตาม ยังมีญาติโยมผู้มีจิตเมตตา ชี้ให้เห็นจุดผิดพลาดให้ต้องแก้ไขเพิ่มอีกอยู่เสมอ ต้องเจริญพรขอบคุณมา ณ ที่นี้

ครั้นเวลาตี ๓ ครึ่ง ก็ไปล้างหน้า เช็ดตัว แต่งตัว แล้วออกไปเจริญพระกรรมฐาน และทำวัตรเช้าร่วมกับพระภิกษุสามเณรวัดท่าขนุน ซึ่งพวกเราทำกันเป็นปกติอย่างนี้ทุกวัน เพียงแต่ว่าวันนี้ กระผม/อาตมภาพไม่ได้ออกบิณฑบาต หลังทำวัตรเช้าและอุทิศส่วนกุศลแล้ว ก็ได้ทำการ "ขอสัตตาหะฯ" ในท่ามกลางสงฆ์ เพื่อเดินทางไปปฏิบัติหน้าที่ของตนต่อไป

โดยได้รับความเมตตาจากแม่ชีชื่น (อุบาสิกาชื่น ศรีสองแคว) และคณะแม่ชีวัดท่าขนุน ช่วยกันทำภัตตาหารเช้าถวายให้โดยความเต็มใจ ทั้ง ๆ ที่แต่ละคนก็อายุ ๗๐ กว่าปี ๘๐ กว่าปีแล้วทั้งนั้น ยังต้องตรากตรำทำหน้าที่ของตนเองอยู่ในลักษณะนี้ ให้รู้สึกว่าเกรงใจทุกคนอยู่เหมือนกัน