เมื่อทำการบวงสรวงบอกกล่าวขออนุญาต และขอความสะดวกในงานเรียบร้อยแล้ว ก็มาดูการฟ้อนบูชาพระรัตนตรัย ซึ่งบรรดาช่างฟ้อนนั้น มีทั้งการฟ้อนดาบ ที่ภาษาเหนือเรียกว่า "ฟ้อนเจิง" เท่าที่พบมาก็เป็นการฟ้อนโดยผู้ชาย แต่ที่นี่เป็นเด็กผู้หญิง..! นอกจากจะฟ้อนดาบแล้ว ยังมีการพ่นไฟอีกด้วย..! ส่วน "นางรำ" ซึ่งเป็น "นายรำ" ไปครึ่งหนึ่ง ก็มาแสดงการฟ้อนตามวัฒนธรรมล้านนาของตน เป็นการแสดงที่ดูแล้วรู้สึกว่าเจริญตาเจริญใจมาก กระผม/อาตมภาพแจกรางวัลไปคนละ ๑,๐๐๐ บาท หมดไปทั้งสิ้น ๙,๐๐๐ บาทถ้วนพอดี..!
หลังจากนั้นก็ช่วยกันพยุงตุ๊พ่อสิงห์ขึ้นสู่ชั้น ๒ ของพระจุฬามณีเจดีย์สถาน จุดธูปเทียนบูชาองค์พระวิสุทธิเทพ แล้วทางเจ้าภาพก็ได้นำเอาบริเวณที่ตั้งของเพชรยอดมงกุฎ ซึ่งมีส่วนสำหรับบรรจุพระบรมสารีริกธาตุด้วย มาให้กระผม/อาตมภาพทำการบรรจุ จากนั้นนั่งฟังพระเจริญพระพุทธมนต์จนได้เวลา กระผม/อาตมภาพก็ขึ้นไปทำการสวมเพชรยอดมงกุฎ ถวายแด่องค์พระวิสุทธิเทพ
เมื่อขึ้นไปข้างบนถึงได้รู้ว่าองค์พระวิสุทธิเทพนั้นใหญ่มากจริง ๆ เนื่องเพราะว่าเพชรยอดมงกุฎนั้น ดูด้วยสายตา อย่างน้อยส่วนที่สวมลงไปก็กว้างเกือบ ๑ ฟุต แต่พอลงมาข้างล่างแล้วมองกลับขึ้นไป เห็นเล็กนิดเดียวเท่านั้น เมื่อทำการกรวดน้ำ รับพรเรียบร้อยแล้ว พวกเราก็โยกย้ายกลับไปทางศาลาพระราชพรหมยาน ของฝั่งวัดพระพุทธบาทถ้ำป่าไผ่ นั่งอนุเคราะห์สงเคราะห์รับสังฆทานจากญาติโยมทั้งหลาย
เมื่อได้เวลา กระผม/อาตมภาพก็นำตุ๊พ่อสิงห์เข้าสู่ซุ้มสืบชะตา เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยก็ได้ทำการจุดเทียนค่าคิง เทียนวิปัสสี เทียนมหามงคล เทียนขันแก้ว ๕ โกฐาก เทียนธาตุทั้ง ๔ และเทียนน้ำมนต์ของบรรดาพระเถระภาวนาจารย์ซึ่งมาร่วมอธิษฐานจิต
ตั้งแต่ท่านพระครูพิศาลสันติคุณ หรือหลวงพ่อบุญส่ง วัดเขาแร่ในพระสังฆราชูปถัมภ์ จังหวัดสุโขทัย
หลวงพ่อนิล (พระครูวินัยธรธวัชชัย ชาครธมฺโม) ประธานที่พักสงฆ์อาศรมศรีชัยรัตนโคตร จังหวัดสกลนคร
ครูบาวิฑูรย์ ชินวโร ประธานที่พักสงฆ์ปรียนันท์ธรรมสถาน จังหวัดนครสวรรค์
พระปลัดเอกลักษณ์ ปญฺญาคโม เจ้าอาวาสวัดพุทธพรหมยาน จังหวัดฉะเชิงเทรา
ท่านอาจารย์บ๊ะ (พระอาจารย์ศิริชัย ชยธมฺโม) วัดโพธิลังการ์ จังหวัดสิงห์บุรี
และตัวกระผม/อาตมภาพเอง ก็แปลว่า "เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว" เนื่องเพราะว่าแม้กระทั่งธูปเทียนบูชาพระรัตนตรัยที่โต๊ะหมู่ก็ได้รับเชิญให้จุดด้วย..!
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 25-08-2025 เมื่อ 00:42
|