[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๒๑ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ กระผม/อาตมภาพพักอยู่ที่สวนป่าปฏิบัติธรรมบุราณรัตน์ หมู่ที่ ๙ ตำบลตะพง อำเภอเมือง จังหวัดระยอง ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อพระวชิรปัญญากร (เชาวลิตร ชิตงฺกุโร) เจ้าอาวาสวัดป่าประดู่ (พระอารามหลวง) เจ้าคณะอำเภอเมืองระยอง ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมรุ่นพระอุปัชฌาย์ โดยที่พักเป็นคืนที่ ๒ แล้ว คืนแรกนั้น มาพักหลังจากการตรวจประเมินยกบ้านเขาซก ขึ้นเป็นหมู่บ้านรักษาศีล ๕ ต้นแบบของจังหวัดชลบุรี

ส่วนที่พวกเราชื่นชมกันที่สุดของทางบ้านเขาซกก็คือการแสดงทางวัฒนธรรมของเด็ก ๆ ที่สามารถประสานเอาทั้งศิลปะวัฒนธรรมภาคอีสาน มารวมกับทางด้านภาคกลางอย่างผสมกลมกลืน โดยเฉพาะตอนช่วงท้าย ซึ่งเป็นเรื่องของพระเวสสันดรชาดก ที่ทางอีสานเรียกว่า "บุญผะเหวด" แต่ว่าทางภาคกลางของเรามักจะเรียกว่า "เทศน์มหาชาติ" สามารถที่จะผสมกลมกลืนเข้าเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน โดยเฉพาะการร้องสดของบรรดาผู้แสดง ต้องบอกว่าสุดยอดและยอดเยี่ยมมาก ๆ

สำหรับเมื่อวานนี้ กระผม/อาตมภาพเดินทางไปยังวัดช้างชนศิริราษฎร์บำรุง ตำบลตะพง อำเภอเมือง จังหวัดระยอง หรือที่ภาษาชาวบ้านเรียกว่าวัดบ้านช่น พอไปถึงท่านพระครูบำเพ็ญ (พระครูกิตติคชราษฎร์) เจ้าอาวาสวัดช้างชนศิริราษฎร์บำรุง เจ้าคณะตำบลตะพงก็มาต้อนรับ มารายงานตัวว่าเป็น FC วัดท่าขนุน "ฟังหลวงพ่อเล็กอยู่ทุกวันครับ" แล้วญาติโยมทั้งหลายที่เป็น FC วัดท่าขนุนก็แห่กันมา อย่างชนิดที่กระผม/อาตมภาพก็คิดไม่ถึงว่า ทางด้านนี้จะมีบุคคลที่ถือว่าตนเองเป็นลูกศิษย์สายวัดท่าขนุนมากจนขนาดนี้ ต้องยอมให้ญาติโยมทั้งหลาย ตลอดจนกระทั่งพระภิกษุสามเณรถ่ายรูปกันตามที่ต้องการ

หลายท่านก็บอกว่า "ไปวัดแล้วไม่ได้เจอหลวงพ่อ" "ไปวัดแล้วไม่ได้เจอพระอาจารย์" มาเจอกันในงานนี้รู้สึกว่าดีใจมาก แล้วก็มีอยู่หลายรายที่ติดตามไปทุกแห่ง ถามว่าจะตามไปถึงจังหวัดตราดหรือไม่ ? ทุกคนยืนยันว่าตาม โดยใช้คำว่า "เพราะว่าศรัทธาท่านครับ" กระผม/อาตมภาพก็ได้แต่กลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ มีความรู้สึกเหมือนกับหัวรถจักรที่โดนรถพ่วงเกาะเกี่ยวมากขึ้น ๆ ภาระหน้าที่ของตนเองก็ต้องหนักขึ้นตามไปด้วย..!