[เถรี]

มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ขนาดวางแผนว่า จะนำเอาพระเถระที่เกษียณอายุแล้วในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔ มารวมตัวกันที่วัดท่าขนุน ประมาณว่าให้คนแก่ได้ฉันภัตตาหารและคุยกันแก้เหงา เนื่องเพราะว่าส่วนใหญ่แล้ว ก็อยู่ในลักษณะที่ว่า เมื่อไม่สามารถให้คุณให้โทษใครได้ ก็มักจะโดนทอดทิ้ง แต่ว่างานนี้ต้องล้มโครงการลงไป เนื่องเพราะว่าหลวงปู่ชุ้น - พระเดชพระคุณพระธรรมเสนานี (ชุณณห์ กิตฺติวณฺโณ) อดีตที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดนครปฐม อดีตเจ้าคณะจังหวัดนครปฐม ท่านประกาศชัดเจนว่า "ถ้าไปแล้วไม่สวดมนต์ข้าไม่ไป เรื่องไปนั่งกินของใครฟรี ๆ ข้าไม่ทำ..!"

แล้วอีกท่านหนึ่งก็คือหลวงพ่อพระครูสิริพุทธิคุณ (สวัสดิ์ วิเสโส) อดีตเจ้าคณะอำเภอศรีสวัสดิ์ อดีตเจ้าอาวาสวัดท่ากระดาน ท่านเป็นบุคคลที่ค่อนข้างจะรักสันโดษและเก็บตัว เกษียณอายุราชการแล้ว ใครนิมนต์ก็ไม่ไปไหนทั้งสิ้น ทำเอาโครงการของกระผม/อาตมภาพต้องล้มไม่เป็นท่า..!

ปัจจุบันนี้ที่ยังวิ่งไปมาหาสู่อยู่ ในฐานะอดีตผู้บังคับบัญชา หรือว่าผู้ที่เคยทำคุณมาก่อน ก็ประกอบด้วยหลวงพ่อสะอิ้ง - พระเดชพระคุณพระธรรมพุทธิมงคล (สะอิ้ง สิรินนฺโท ป.ธ. ๘) ที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค ๑๔ เจ้าอาวาสวัดป่าเลไลยก์ วรวิหาร อดีตเจ้าคณะจังหวัดสุพรรณบุรี และหลวงปู่แอ๋ม - พระครูนิโครธโยคาภิรักษ์ ที่ปรึกษาเจ้าคณะภาค ๑๔ เจ้าอาวาสวัดน้ำตก ซึ่งท่านทำหน้าที่เจ้าคณะอำเภอไทรโยคมาเกือบ ๕๐ ปี

เมื่อมีการคบหาสมาคมกันจนสนิทสนมคุ้นเคย ครั้นท่านเกษียณอายุไปแล้ว กระผม/อาตมภาพก็ยังคงแวะเวียนไปหาอยู่ตามเวลาว่างซึ่งพอจะหาได้ จนกระทั่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อสะอิ้งท่านมักจะปรารภว่า "ท่าขนุนนี่มันรักใครรักจริง" ซึ่งความจริงกระผม/อาตมภาพเองถือเป็นการส่วนตัวว่า มีบุญคุณต้องทดแทน แต่ถ้าใครทำให้แค้นจะไม่จดจำ เพราะว่าเสียเวลาที่จะไปจำ..! นอกจากว่าบุคคลนั้นจะสามารถสร้างความเสียหายให้กับส่วนรวม ก็จะอยู่ในลักษณะที่ระวังป้องกันเอาไว้ ไม่ใช่การโกรธแค้น แต่ว่าเป็นการป้องกันความเสียหาย ซึ่งจะเกิดขึ้นกับส่วนรวม

อย่างเช่นที่ได้กล่าวไปในวันก่อน เรื่องเกี่ยวกับการที่มีบุคคลออกมาจาบจ้วงพระพุทธศาสนา เราก็ต้องออกมาป้องกัน ไม่ใช่ปล่อยให้คนอื่นรื้อบ้านของเรา แล้วยืนดูอยู่เฉย ๆ เอาแต่ตัวรอดคนเดียว..!