[เถรี]

ส่วนอีกเรื่องหนึ่งที่อยากจะพูดถึงก็คือ ในเรื่องของการบ่อนทำลายกำลังใจของทหารชายแดน ที่บรรดาผู้ใหญ่ในบ้านในเมืองพูดออกไปอย่างชนิดที่ไร้ความรู้อย่างสิ้นเชิง ไม่รู้เหมือนกันว่าประชาชนโง่ ๆ ที่ไหนเลือกท่านเข้ามาเป็นตัวแทน ที่ไปกล่าวว่าทหารเดินเหยียบกับระเบิด เพราะว่าไม่ระมัดระวัง..!

อยากจะให้ท่านลองไปเดินอย่างระมัดระวังดูบ้างว่าจะรอดหรือไม่ ? เนื่องเพราะว่าในเรื่องของการวางระเบิด ไม่มีใครเขามาวางโต้ง ๆ ให้เราเหยียบ หากแต่เป็นการซ่อนพรางในทุกรูปแบบ ต่อให้ระมัดระวังอย่างไร ก็ต้องพลาดจนได้..!

สิ่งที่ท่านควรทำก็คือใช้การประท้วงทางการทูตอย่างรุนแรง ไม่ใช่มาพูดบั่นทอนกำลังใจของผู้ปฏิบัติหน้าที่จนกระทั่งสูญเสียอวัยวะของตน ต้องบอกว่ารัฐบาลของพวกเราเองโง่จนกระทั่งสู้เขมรยังไม่ได้..! อีกฝ่ายหนึ่งฟ้องชาวโลกทุกรูปแบบ ไม่ว่าจะเรื่องจริงเรื่องปลอม กูชิงฟ้องหมด..! แต่รัฐบาลของเราตั้งแต่เกิดเรื่อง นอกจากไม่มีการจัดการอย่างเป็นระบบแล้ว สิ่งทั้งหลายที่เกิดขึ้น ส่วนใหญ่ก็เกิดจากทางทหารและชาวบ้านทั่วไป ซึ่งมีกำลังใจในการรักชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ช่วยกันอาศัยสื่อโซเชียลในการชี้แจงกับโลกภายนอก

ในเมื่อรัฐบาลซึ่งจะเป็นที่เชื่อถือไม่ยอมขยับอะไรเลย ปล่อยให้แต่ทางทหารและประชาชนทั่วไปร่วมกันจัดการ น้ำหนักต่อโลกภายนอกของเราก็น้อย เนื่องเพราะว่าสมัยนี้สื่อโซเชียลไปเร็วมาก อีกฝ่ายจะโกหกตอหลดตอแหลอย่างไร แต่เขาชิงบอกกับชาวโลกก่อน คนส่วนใหญ่ก็จะเชื่อไปแล้ว เพราะว่ามักง่าย ไม่คิดที่จะหาข้อมูลให้รอบด้าน

ดังนั้น..ในส่วนนี้กระผม/อาตมภาพอยากจะขอร้องต่อบรรดาผู้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน ว่าถ้าไม่รู้จักพูดให้กำลังใจแก่ผู้ที่เสี่ยงชีวิตอยู่ในแนวหน้า หุบปากเอาไว้ก็ไม่มีใครว่าท่านเป็นใบ้หรอก..!

สำหรับวันนี้ ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๑๗ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)