[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๑๒ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๘ สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ทรงเจริญพระชนมายุเต็ม ๙๓ พรรษา ย่างเข้า ๙๔ พรรษา ในนามของคณะสงฆ์และคณะศิษย์วัดท่าขนุน ขอถวายพระพรให้พระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน

ทุกท่านจะเห็นว่าในงานทำบุญวันแม่ปีนี้ ญาติพี่น้องของกระผม/อาตมภาพลดน้อยลงไปอีกแล้ว จะว่าไปแล้ว การพลัดพรากจากกันเป็นเรื่องธรรมดา พี่ชายใหญ่กับพี่สาวใหญ่ ซึ่งเกิดกับแม่ใหญ่ที่เมืองจีน ก็เสียชีวิตไปแล้วทั้งคู่ พี่สะใภ้ใหญ่กับพี่เขยใหญ่ที่เมืองจีน ก็เสียชีวิตไปแล้วเช่นกัน

ทางด้านเมืองไทย โยมแม่ของกระผม/อาตมภาพมีลูกทั้งหมด ๑๓ คน พี่ชายคนโตของแม่นี้คือพี่วิเชียรเสียชีวิตไปแล้ว พี่สาวคนโตคือพี่อรทัยเสียชีวิตไปแล้ว ถัดจากนั้นมาก็ยังมาพี่ประสิทธิ์เสียชีวิตไปอีกเช่นกัน ส่วนพี่บุญมานั้นเสียชีวิตเพราะว่าป่วยตั้งแต่ยังเด็ก ก็แปลว่าญาติพี่น้องหลัก ๆ แล้ว เหลือน้อยลงไปทุกวัน

เขาถึงได้กล่าวกันว่าเด็กกับคนแก่จะมีวัยวิกฤตของตนเอง เด็กจะมีวัยวิกฤตช่วยเข้าสู่วัยรุ่น ส่วนผู้ใหญ่จะมีวัยวิกฤตช่วงเข้าสู่วัยร่วง..! ก็คือผู้คนรอบข้างลดน้อยถอยลงไปเรื่อย ๆ แม้กระทั่งตนเอง สังขารก็แก่ชราไปทุกวัน

แม้ว่าเรื่องพวกนี้จะเป็นเรื่องปกติธรรมดา แต่น้อยคนที่จะมีปัญญามองเห็น แล้วบุคคลที่มีปัญญามองเห็น ก็ไม่ใช่ว่าจะยอมรับได้ทุกคน เนื่องเพราะว่าสติ สมาธิ ปัญญาจะต้องสมบูรณ์พร้อมจริง ๆ เมื่อเห็นความเป็นจริงของร่างกาย เห็นความเป็นจริงของโลกแล้ว ถึงจะยอมรับได้ ก็แปลว่าในงานทำบุญวันแม่ทุกปี ก็คงจะมีญาติรุ่นใกล้เคียงกันลดลงไปเรื่อย ๆ

สิ่งหนึ่งที่กระผม/อาตมภาพระลึกรู้อยู่เสมอก็คือตนเองพร้อมที่จะตายตลอดเวลา เพราะว่าตอนนี้ก็ ๖๖ ปีเต็ม ย่าง ๖๗ ปี มาหลายเดือนแล้ว บรรดาญาติพี่น้องตอนนี้ก็ไม่มีคนไหนอายุต่ำกว่า ๖๐ ปี น้องสาวคนเล็กสุดอายุ ๖๐ ปีถ้วน ย่าง ๖๑ ปีแล้ว คนแก่ก็เหมือนกับผลไม้สุก รอวันที่จะหลุดร่วงจากขั้วไปเท่านั้น ดังนั้น..สิ่งเดียวที่จะเหลืออยู่ก็คือคุณงามความดี ที่เราจะสร้างสมไว้ให้คนรุ่นหลังได้ระลึกถึง