[เถรี]

เพียงแต่ว่าวันนี้ สิ่งที่เขานำออกมาเพื่อที่จะแสดงต่อคณะกรรมการตรวจสอบ ถ้าสำหรับกระผม/อาตมภาพแล้วก็ต้องบอกว่า ตรงกับภาษิตจีนที่ว่า "ผ่านทะเลเห็นน้ำไร้ความหมาย" คนที่เคยเห็นทะเล เห็นมหาสมุทรแล้ว แหล่งน้ำอื่นก็เล็กน้อยไปหมด เนื่องเพราะว่าเคยเจอผลงานระดับสุดยอดของ "บ้านจ่าตุ่ม" มาแล้ว ผลงานอื่นแม้ว่าจะพยายามเทียบเคียงเข้าไป อย่างดีก็ได้ประมาณ ๗๐ - ๘๐ เปอร์เซ็นต์เท่านั้น เพราะว่าเขาทำขายแล้วยังทำไม่ทันอีกด้วย..!

แต่ทางบ้านจ่าตุ่มนั้นไม่ได้ทำขาย แต่ทำสนองกิเลสตัวเอง..! พวกท่านเข้าใจคำนี้หรือเปล่ากระผม/อาตมภาพก็ไม่ทราบ ก็คือบรรดาช่างของบ้านจ่าตุ่มนั้น ทำมีดตามใจตัวเอง ไม่ตามใจลูกค้า บางทีกระผม/อาตมภาพไปนั่งคุยอยู่กับป้าสุ (นางสุมาลี ทิมแท้) ครึ่งค่อนวัน เห็นช่างเดือนเขารดน้ำต้นไม้ไปเรื่อย ป้าสุบอกว่า "รอมันก่อน มันยังไม่ได้อารมณ์..!" ก็คงคล้าย ๆ กับบรรดาศิลปินวาดรูป แต่งเพลงทำนองนั้น ถ้าอารมณ์ไม่เกิดเขาจะไม่ทำงาน เพราะว่าผลงานจะออกมาไม่ดี แต่พอถึงเวลารู้สึกอยากทำงานขึ้นมา ค่ำมืดดึกดื่นขนาดไหนก็ทำไป จนบางทีก็สว่างไม่รู้ตัว..!

แล้วไอ้เรื่องของอารมณ์ศิลปินก็ว่ายาก เนื่องเพราะว่ากระผม/อาตมภาพเคยรอมีดเล่มหนึ่งเกือบ ๓ ปี..! ตัวมีดทำเสร็จแล้ว ฝักมีดทำเสร็จแล้ว เหลือแต่แกะสลักลายเท่านั้น เพราะว่าด้ามมีดเป็นเศียรพญานาค ฝักมีดก็เป็นตัวพญานาค แล้วทั้งฝักและด้ามทำด้วยงาช้าง ช่างเขาค่อย ๆ บรรจงแกะเกล็ดพญานาคทีละเกล็ด..! ไม่ทราบเหมือนกันว่าต้องใช้เวอร์เนียวัดหรือเปล่า ? แต่จำได้ว่าตั้งแต่มีดเสร็จแล้ว รอแค่ด้ามกับฝักใช้เวลา ๒ ปี เพียงแต่ว่าแต่ละชิ้นพอออกมาแล้ว สวยถูกใจลูกค้าเป็นที่สุด แต่ต้องอดทนและต้องรอได้เท่านั้น..!

เสียดายที่ว่าจ่าตุ่ม (นายดาบตำรวจไพโรจน์ ทิมแท้) เสียชีวิตไปแล้ว ช่างรุ่นเก่า ๆ ก็มีทั้งเสียชีวิต มีทั้งเกษียณตัวเองออกไป เพราะว่าพออายุมากแล้ว ทำงานละเอียดไม่ได้ สายตาไม่ดี ดังนั้น..งานที่เขาเอามาแสดงในสายตาของกระผม/อาตมภาพ ก็เห็นว่ายังอยู่ในระดับดี ไม่ถึงกับดีมากหรือดีที่สุด เพราะเขาทำเพื่อขาย สิ่งที่จะดีมากหรือดีที่สุดนั้นต้องคนทำสนองกิเลสตัวเอง จะว่าไปแล้วเรื่องพวกนี้พูดยาก เพราะว่าคนที่จะทำงานสนองอารมณ์ตัวเอง โดยที่ไม่ได้คิดถึงเรื่องการทำมาหากินนั้นมีน้อยมาก