[เถรี]

เมื่อมาเจอต้นจันที่นี่อยู่เตี้ยชนิดเอากล้องจ่อลูกได้ ก็เลยถ่ายรูปแบบเพลิดเพลินมาก จากนั้นก็ไปเดินดูเต็นท์นิทรรศการ ซึ่งเขาได้จัดเอาไว้ ส่วนใหญ่ก็เป็นของดีพื้นบ้านตลุกแห่งนี้เอง ไม่ว่าจะเป็นข้าวต้มมัด ไม่ว่าจะเป็นขนมตาล ตลอดจนกระทั่งงานฝีมือต่าง ๆ แบบชาวบ้าน ๆ ซึ่งเห็นทีไรก็รู้สึกคุ้นเคย เนื่องเพราะว่ากระผม/อาตมภาพก็เป็นเด็กบ้านนอกเช่นกัน สิ่งทั้งหลายเหล่านี้อยู่ในวิถีชีวิตมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย

คำว่า ตลุก ในที่นี้เป็นภาษาโบราณก็คือแอ่งน้ำที่ค่อนข้างจะใหญ่ ถ้าหากว่าใหญ่กว่านั้นก็จะเป็นหนองน้ำ ถ้าใหญ่กว่าหนองน้ำก็จะเป็นทะเลสาบ คำว่าหนองน้ำสมัยโบราณก็ไม่ค่อยได้เรียกว่าหนองน้ำ แต่เรียกว่าตระพัง

ดังนั้น..ไม่ว่าจะตลุกหรือว่าตระพังก็ต้องเกี่ยวข้องกับน้ำ เพียงแต่ให้เราเข้าใจว่าตลุกเป็นแหล่งน้ำที่ไม่ใหญ่มากนัก ถ้าตระพังก็เป็นแหล่งน้ำที่ใหญ่ขึ้น สำหรับใช้ในชุมชน แต่ถ้าหากว่าเป็นทะเลสาบ บางทีก็กินพื้นที่ไปหลาย ๆ หมู่บ้านเลย เรื่องพวกนี้เราจำเป็นที่จะต้องบอกกล่าวกันเอาไว้บ้าง ไม่เช่นนั้นเด็กรุ่นใหม่ ๆ ก็จะไม่เข้าใจ

แม้แต่พระเดชพระคุณหลวงพ่อโพไซดอน - พระเทพสมุทรวัชราจารย์ (จรัล สิริธมฺโม) ของกระผม/อาตมภาพ ท่านยังถามว่า "มันอ่านว่าตะหลุก หรือตะลุกกันแน่ ?" ต้องเรียนถวายท่านว่า "อ่านว่าตะหลุกครับหลวงพ่อ การใช้อักษรกลางนำอักษรต่ำให้ออกเป็นเสียงเอกครับ แต่ถ้าหากว่าใช้อักษรสูงนำอักษรต่ำ ให้ออกเสียงเป็นจัตวา อย่างเช่นว่าสยาม (สะ-หยาม) เป็นต้น แต่เนื่องจากว่าบางคำแม้จะเป็นอักษรสูงนำอักษรต่ำ อย่างเช่นว่าอัจฉรา (อัด-ฉะ-หรา) คนก็มักจะอ่านว่าอัด-ฉะ-รา ตามภาษาบาลีเสียนี่ ฝรั่งที่มาเรียนภาษาไทยถึงได้ปวดหัวมาก เนื่องเพราะไม่เข้าใจว่าเขามีทั้งการอ่านตามรูปแบบอักขระ ไวยากรณ์ และมีการอ่านทั้งตามความนิยม" ทำเอาหลวงพ่อโพไซดอนท่านตบหลังกระผม/อาตมภาพแทนคำขอบคุณเสียฉาดใหญ่..!

เหตุที่กระผม/อาตมภาพเรียกหลวงพ่อพระเทพสมุทรวัชราจารย์ เจ้าคณะจังหวัดสมุทรปราการ รักษาการประธานโครงการสร้างความปรองดองสมานฉันท์ด้วยหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา ในฐานะประธานขับเคลื่อนโครงการหนกลางว่า "หลวงพ่อโพไซดอน" เนื่องเพราะว่าท่านคือ "เทพสมุทร" ซึ่งก็คือเทพโพไซดอนของต่างประเทศเขานั่นเอง..!