[เถรี]

ก่อนปฏิบัติธรรมช่วงบ่าย วันอาทิตย์ที่ ๒๗ กรกฏาคม ๒๕๖๘

เดี๋ยวพวกเราปฏิบัติธรรมช่วงบ่ายกันต่อ เรื่องของการปฏิบัติธรรมนั้น บุคคลที่ต้องการเอาดี ต้องรักษาอารมณ์ใจของตนเองให้ได้ตลอดเวลา ไม่ใช่ได้บ้างไม่ได้บ้าง ปัจจุบันการจะรักษาอารมณ์ใจให้ตลอดเวลาเป็นเรื่องยาก เนื่องเพราะว่าสิ่งล่อใจมีมากกว่าสมัยก่อน โดยเฉพาะโทรศัพท์มือถือ

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ก็ต้องใช้กำลังที่สูงยิ่งกว่าเดิม ก็คือต้องทรงอารมณ์ภาวนาระดับปฐมฌานเป็นอย่างน้อย เพราะว่าถ้าเราทรงฌานระดับใดระดับหนึ่งได้ รัก โลภ โกรธ หลง ต่าง ๆ นอกจากจะโดนกดดับลงชั่วคราวแล้ว เรายังอาศัยกำลังสมาธิในการต่อต้านกับกิเลสได้อีกด้วย พูดง่าย ๆ ก็คือกำลังใจเข้มแข็งขึ้น ตัดใจได้ง่ายขึ้น ดึงตัวเองพ้นจากสิ่งล่อใจต่าง ๆ ได้ง่ายขึ้น

การที่ท่านทั้งหลายจะทรงฌานได้นั้น ถ้าเป็นสมัยก่อนกระผม/อาตมภาพปล้ำผีลุกปลุกผีนั่ง กว่าที่จะทรงฌานได้ใช้เวลาถึง ๓ ปี แต่ถ้าเป็นปัจจุบันนี้บอกโยมแค่ ๓ วินาทีก็ทำได้แล้ว..! เพราะเข้าใจชัดเจนว่าแต่ละขั้นตอนนั้นเป็นอย่างไร เพียงแต่ว่าบอกไปแล้ว โยมทำได้แต่รักษาเอาไว้ได้หรือเปล่า ?

จึงเป็นเรื่องที่เราต้องใส่ใจให้มาก เพราะว่าการทรงฌานทรงสมาบัติยิ่งกว่าการเลี้ยงลูกอ่อน ก็คือถ้าเราพลาดท่าพลาดทางทำเด็กตกจากมือ เด็กก็อาจจะแค่บาดเจ็บ แต่ถ้าเราพลาดท่าพลาดทางให้กิเลสจนกระทั่งฌานพังลงไป บางคนก็เสียผู้เสียคนไปเลย..!

เนื่องเพราะว่าสภาพจิตที่สงบระงับจาก รัก โลภ โกรธ หลง ด้วยอำนาจของฌาน อยู่ ๆ ก็ฟุ้งซ่านใหญ่โตไปทุกเรื่อง เนื่องจากช่วงที่ผ่านมาเราเก็บกดเอาไว้ เมื่อถึงเวลากิเลสตีกลับ จึงมีกำลังแรงกล้าเป็นพิเศษ เพราะว่ากิเลสก็กลัวตายเป็น ในเมื่อกลัวตายก็ต้องดิ้นรนกันสุดชีวิต ก็คือดิ้นรนในการยึดครองจิตใจของเรา ยิ่งเราฟุ้งซ่านมากเท่าไร กิเลสก็ยึดครองจิตใจของเราได้ง่ายขึ้นเท่านั้น..!

จึงเป็นเรื่องที่เราท่านทั้งหลายอันดับแรกเลยต้องรู้จักสังเกตตัวเอง เพราะว่าการปฏิบัติธรรมคือการบำเพ็ญตบะ คำว่า ตบะ แปลชัด ๆ ว่าความร้อนที่แผดเผากิเลส เมื่อเราเริ่มภาวนา เท่ากับเราเริ่มสร้างความร้อนในการแผดเผากิเลส ถ้าร้อนมากพอกิเลสจะตาย กิเลสจึงดิ้นรนต่อสู้ทุกวิถีทางเพื่อเอาตัวรอด ชวนให้เราไปห้องน้ำบ้าง ชวนให้เราขยับตัวหลุดจากการภาวนาบ้าง ชวนให้เราหลบไปเช็คไลน์ เช็คโทรศัพท์บ้าง กำลังของเราที่เริ่มจะพอในการเผากิเลสก็เลยโดนใช้ไปหมด..!