[เถรี]

หลังจากกินอาหารกลางวันแล้ว พวกเราก็ต้องไปแห่รอบโบสถ์ แล้วเข้ามาบวชเณรกันในศาลานี้ ให้พี่เลี้ยงเขียนชื่อ นามสกุล ชั้นเรียน ของสามเณรให้ชัดเจน ถ้าอยู่ชั้นเดียวกันก็ไล่ชื่อตามอายุจากน้อยไปหามาก

รุ่นนี้คงไม่มีแล้วหรอกกระมัง ? รุ่นหลวงพ่อเรียนชั้น ป. ๑ ตัวเองอายุ ๗ ขวบ แต่เพื่อนร่วมชั้น ป. ๑ อายุ ๑๗ - ๑๘ ปีไปเสียครึ่งห้อง..! สมัยก่อนใครสอบได้ไม่ถึง ๕๐ % เขาปรับตกให้เรียนซ้ำชั้น แล้วก็ตกได้ตกดี ตกกันจนโตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันหมดแล้ว หลวงพ่อเพิ่งจะเป็นเด็ก ๗ ขวบ ตัวกะเปี๊ยกเดียว เข้าไปเจอเพื่อนอายุ ๑๗ - ๑๘ เต็มห้องเลย ต้องแหงนหน้าคุย เพื่อนผู้หญิงบางคนแหงนแล้วยังไม่เห็นหน้าเลย เห็นแต่นม ตัวเราเล็กไปหน่อย..!

มีเพื่อนอยู่คนหนึ่ง ไม่นึกว่าเขาจะได้ดีในชีวิต ชื่อจริงอย่าไปรู้เลย เรียกกันว่า "ไอ้ร้อง" ร้องไห้ได้ทั้งวัน..! หลวงพ่ออยู่ ป. ๑ ไอ้ร้องก็เข้าเรียนชั้น ป. ๑ หลวงพ่ออยู่ ป. ๒ ไอ้ร้องก็อยู่ ป. ๑ หลวงพ่ออยู่ ป. ๓ ไอ้ร้องก็อยู่ ป. ๑ หลวงพ่ออยู่ ป. ๔ ไอ้ร้องก็อยู่ ป. ๑ หลวงพ่ออยู่ ป. ๕ ไอ้ร้องลาออก..!

อย่านึกว่าไม่มีนะ ทองผาภูมิยังมีอยู่เลย เรียน ๑๒ ปีอยู่ชั้น ป. ๒ ไม่ใช่อายุ ๑๒ นะ เรียนมา ๑๒ ปีอยู่แค่ชั้น ป. ๒ มาบวชพระวัดท่าขนุนด้วย ช่วยสอนกันไปหนึ่งพรรษา บอกพระท่านว่า "ทันเตะเป็นเตะ ทันเขกเป็นเขก เอาให้หนัก" คนนี้เป็นเด็กสมาธิสั้น จะทำเฉพาะเรื่องที่ตัวเองชอบ ถ้าเป็นเรื่องอื่นไม่สนใจ เลยต้องบังคับเรียน ครูไม่กล้าตีแต่พระไม่กลัว บอกไว้แล้วว่าถ้าเขกกบาลทันให้เขก ทันเตะก็เตะ..!

คนเรากลัวเจ็บ เขากลัวเจ็บก็ตั้งใจเรียน บวชอยู่ ๓ เดือนสอบนักธรรมชั้นตรีได้ แม่เกือบจะปิดตลาดเลี้ยง..! ลูกเรียนโรงเรียน ๑๒ ปีอยู่แค่ชั้น ป. ๒ แต่อยู่วัดท่าขนุน ๓ เดือนได้นักธรรมตรี ได้ประกาศนียบัตรไปติดข้างฝาโก้ ๆ แล้ว..!